Прыказкі i прымаўкі, або пагаворкі, належаць да найбольш кароткіх жанраў вуснай народнай творчасці. Яны ж з'яўляюцца i найбольш пашыранымі, масавымі фальклорнымі творамі, бо прыказкамі i прымаўкамі ў штодзённым жыцці карыстаюцца ў той або іншай меры амаль усе людзі для падмацавання сваіх думак i меркаванняў, для ажыўлення i ўпрыгожвання сваёй гаворкі, надаючы ёй большую яркасць i выразнасць. У народзе вядомы нават асобны дзеяслоў прыказаць — «падмацаваць прыказкаю, прымаўкаю, параўнаннем, добразычлівым ці зламоўным пажаданнем» сваю мову. Яшчэ адно прызначэнне гэтых сціслых славесных твораў заключаецца у тым, што яны з'яўляюцца хавальнікамі i выразнікамі шматвяковага гаспадарчага i жыццёвага вопыту народа, яго назіранняў i ведаў аб прыродзе, яго філасофіі i маралі, педагагічных поглядаў i правіл паводзін, ацэнкі гістарычных падзей, зборам практычных парад i рэкамендацый. Гэта звод i найбольшая канцэнтрацыя народнай мудрасці, народных поглядаў на жыццё.