ГНІЛЕ'Ц м. Хвароба карэння пладовых дрэў. I нілец завёўся пад ігрушэй — з гарбуз таўкач вырас i карэння ад яго няма. ГРОМ м. Гром. Маці казала, як першы гром грыміць, то трэба куляцца, камень падымаць, што цяжэлейшы, i дужы будзеш. ГРУНТ м. Род, племя, парода. Эты хлопец з плахога грунту. Добрая сям'я, добры грунт. ДАСУ'ЖНЫ прым. Здольны. ДО 'СУГ м. Здольнасць. ЕЖА' ж. Трава, якую немагчыма скасіць. Ежа, шту дрот у сё роўна,— не скосіш. ЖВА'КА ж. Жвачка. Бывае, што карова жваку не жуе. Тады навязываюцъ сала салёнае на аборцы i завязываюць за галаву, штоб сала напала ў рот. I тады яна пачынае жвакаваць. ЗАЗГМАК м. Першы снег; снег на прадвесні. Так на першы снег гавораць. Бывае i на буслоў, вясной. Прыляцяць буслы, а тады сняжок выпадзе, i кажуцъ — зазімак на буслоў. ЗАКАПЫТАВА'ЦЦА зак. Памерці. ЗАМЫЗО'УВАЦЬ незак. Залыгваць. АПанасіна карова была галамоўза, ёй жа вяроўку не завязаць, замызоўваюць за шыю. ЗАНЬРЦЬ зак. Затужыць. ЗАСКГЛЩЦА зак. Прыжмурыцца. Гэта ж, мусіць, нядобра стаяць так да сонца, заскіліўшыся. ЗДЬГРДЗЩЦА зак. Пахудзець, змарнець. Як чалавек ледашчы стане, то кажам, што здырдзіўся. ЗДЬГРДЗЩЬ зак. Украсці. ЗОФЫ мн. Зоркі. Зоры палыхаюцца к марозу. ЗУБЬГ мн. Спарыння. Зубы на жыце растуць. КАЖУ% КАЖУШОЖ м. Пенка на малацэ. КАЛЯЮТА ж. Каляіна. У нас, дзе калёсы едуць, кажуцъ каляюга. У каляюгу ўехаў. КАТА'НКА ж. Жаночая безрукаўка. А ў нас кажуцъ: як парвецца катанка на грудзях, бэнъся родзіш. КАУТУ'Н м. Каўтун. У мяне пазногці былі карабатыя, так людзі казалі, што ета ў цябе каўтун б'ецца. Каўтун самому нельзя знімаць. А то б'ецца абы куды! КА'ШАЛЬ м. Кашаль. Калі кашляў кто, казалі: «Каб узяўся б за судзіну, да пакашляў гадзіну, от каб цябе эты прапаў, ды авечы напаў». 6. Зак
Дадатковыя словы
бецца, дасуж, зоуваць, каутун, сямя, тавацца
2 👁