шаны. А Г л ух а я лоз а. Від лазняку. Глухая лоза, то вона зеленёйша. Мачуль. ЛОЗГНА ж. Адно сцябло, дубец з лазы. От ек возьму лозіну да ек вуцягну по плечах! Верасніца. Адкроенае лыка, лазовы пасак. У дзве лозіні основа i ў дзве подплёт (у лапцях). Луткі. ЛОЗНЮХА', ЛОЗНУ'ХА ж. Лысуха, вадзяная курачка. Лознюха кыркае. Цераблічы. Лознюха у лозе несецца, нанесе еец, насыпле бу ворох. Там жа. Лознюхі лецяць на зіму ў поўрэй. Мачуль. Лознуха — вона ў лозе седзіць І безугаву крычыць, бы дзерэцца, на дождж. Луткі. Лознуха — гэто дзікая курка. Вона у лозе жыве, кубло свое робіць у корчэ над водою i кіркае. В. Малешава. ЛО'ЗНЯ ж. Тое ж. Лозню ловілі да поймалi хлопцы. Аздамічы. ЛОЗНЯ'К м. Лазняк. У той доліні одзін лозняк росце. Верасніца. ЛОЗО'ВУ прым. Лазовы. Заверцень з дубца лозового робілі. М. Малешава. Лозовою гужвою прыпучвалі страху. Любавічы. Лозову мох дзерэцца ў лозе, у долінах, ім конопацяць лодку. Старажоўцы. ЛО'ЗЬЕ н. зб. Лаза, лазняк. 3 того болонья корова не хочэ есці сена, а шо там есці} однэ лозье! Сямурадцы. ЛОЗЯ'НКА ж. Лысуха, вадзяная курачка. Лозянка чорна-чорна, а дзюб красны, кажуць на ее ешчэ морская курочка. Кароцічы. Л ОЙ м. Лой, тлушч. Як хто дёржыть овечкі, то й лой е. Альпень. От сытое целя — лою багато! Кароцічы. Лой скоро захолодвае. М. Малешава. А медзвёдзща шчэ не набрала лою, шчэ ходзіць — осцерэгайса. Старажоўцы. Айдзе клау гной, там i лой (прымаўка). Цераблічы. На сенцэ — гной, то на короўку — лой (прымаўка). Дварэц. Бачыць кошка лой, да не ёй (прымаўка). Старажоўцы. А З а л і дь лою з а шкуру. Пакараць, пабіць. Як зальюц лою за шкуру, то будзе знац. Тураў. Н i лою, ні ўдою. Ніякай карысці. Мачуль. ЛО'КЕЦЬ м. 1. Локаць. Локець далікатна штука, як удырыць, то боліць. Сямурадцы. Брала ягоды вона, журовіны. А так от на купіне о положыла локця, а вона хап о тут о (пра гадзюку). Хачэнь. 2. Мера даўжыні. На локці було когда-то мерылі. Запясочча. ЛОКЕЗА ж. Няўклюда, неахайнік. Локізою пройшла
Дадатковыя словы
шкўру
2 👁