одзывайса. I шоб мене не бачыла». I побегла вона. Она у школу ходзіла. Я ее не бачыла доўго.'А потом побачыла i кажу: «Галько, ходзі сюды. Покажы руку». «Ох, бабочко, ужэ нема! Я i не бачыла, дзе воны подзеліса». Жукоўская Праскоўя Мікітаўна, 1907 г., в. Старажоўцы. Запісаў у 1981—1982 г. на магнітафоне i зрабіў транскрипцию П. А. Міхайлаў ПЕРАД ВЯСЕЛЛЕМ СВАТЫ ' Колісь маці дочцэ посля дваццаці годоў казала: «Ты мне ўжэ не сем'янін». Вугодовалі ж, паровацца ўрэм'е, хозяіноваць. У пост не гулялі веселлёў, на масленой недзелі —■ не i ў петровіцу— не. Само на тройцу — чотыры святых дне. Уполёту на Петра навек робілі веселле, на жніва. От роздва до крэшчэння — не. Которые хочуць жэніцца, то, ек крэшчэнне да з цуркву пойдуць ці коньмі поедуць на ёрдань, дзе воду свецяць... Дзеўкі поўхорошваные стануць на берэзі, берэг вусокі. А хлопцы на лёду, коло крэста, вугледаюць. Да вугледзяць да ўжэ йдуць у сваты. Ек святое воды коўценуць, прослі крэшчэння. У недзелю ходзілі. Йдзе вон, маці й бацько, i хросных шчэ беруць. Бацько пірога несе. У вереньцы, а то i ў торбі. Обматаны рушніком пірог. I пляшку гарэлкІ ці квасу несе. У хату заходзяць да: «Дзень добры. Прышлі к вам куповаць целушку». A хатніе отказваюць: «E целушэчка, маленька. Таку мо й не захочэце». A тые: «Чого. Дзеўка e ў вас. Ек на дзелечко охочая да оддасцё, то годоваціме». A хатніе: «E дзеўка ў нас, гледзёце. Ек наравіцца (ек хороша вам), то седаймо да погрворэмо». Такое шо-небудзь кажуць, седаюць за стол да ўжэ договораюцца. ПуталІ ж i дзеўкі, ці пойдзе. От ек договораюцца, то тые кажуць: «Цепер ужэ наша дзеўка». Да вуп'юць з тое пляшкі кажнэ по чарцы да пірогом тым закусяць. Да пойдуць сваты з хлопцэм. Шо останёцца, на поліцу ставяць. 3 некім другім разом шчэ вуп'юць да закусяць. Ек не договораюцца, то сваты пірога i пляшку не несуць. Дзеўка назаўтра ці позаўтра односіць. Ці ека друга дзеўка. Пры нашых дзедох не ходзілі молодые ў сваты. Ек у другом селе дзеўка, то вона не знае, за кого йдзе, а той не ведае, кого берэ. Прыведуць молодого на запоіны, не знае, котора молода, Его не путалі i дзеўкі не путалі. ЗАРУЧЫНЫ А ўжэ ў ту субоггу ўвечор у ее запоіны. Запівалі дзеўку. Людзей небагато було, роднёйшые которые. Да хросные. да старты маршалок, старта дружка. Столоў тры-чотыры ўсіх. Зноў i з niрогом, i з гарэлкою йдуць. Занесуць ее болын, у пляшках, ці ў барылі, ето ж запоіны. I кусок сала неслі. Его гарэлка перва, ее потом. Молоды коло молодое садзіўса. Песён багато спевалі, только не веселные. Молода дарыла — наметкамі, полотном. Сама ткала зрк. m
Дадатковыя словы
вупюць, дзедбх, погрвбрэмо, семянін, то<е, хорбшваные, ц^ркву, ўрэме
0 👁