попасі на болоньі свіней. То мы пожэном, попасом, дале прыжэном домоў. Адале ўжэ восень. Ужэ ў нас осталосо двое велікіх i чэцьверо малых. А тые попродалі. Маці загадвае мне: «Прожэні туды за рэку, воны там будуць доўго ходзіць». Мы з другою жонкою загналі туды за мост. Загналі за эты мост. «Ой, а шо воны будуць тут есці? Жэнём под дес у жолуды, да хай жолуду поедзяць». Ну, мы загналі этые свінье ў жолуд. Седзелі, седзелі, да пошлі домоў. Оны самые прыдуць! Прышлі домоў. Нема іх дзень, нема ешчэ дзень. Да бацько кажэ: «Ідзіце свіней шукаць, дзе вы іх подзелі?» — «Мы загналі туды за рэку». То одна свінья на трэці дзень прышла, а тых не було тры недзелі. Прышлі понаёджваные. УЖ Э ВЫПуСЦЬ ОНО, Т а к ОНЫ ТуДЫ І ХОЧуЦЬ, ПО ЖОЛуДЗЬЮ ПОХОДЗ'ІЦЬ. * * * Гусі у нас на рэцэ й на рэцэ плаваюць. А под осень ужэ людзі розбіраюць. У кажного свой знак, у гусей. Одного дзеда прыгналі гусей, а гусака нема. «Хто-то мого гусака ўкраў»,— вон говорыць. А ў нас було так гумно по гэту сторону, а вон по той бок. Цепер там трава росце, а тоды там таке було болото! Рыдча вонэ зовецца. Пытае той дзед: «Мікіто, мо ты мого гусака дзе замеціў, ты ж ёго знаў?» Кажэ: «Не, дзеду, ніколі я ёго нідзе не бачыў».— «Мого гусака,— кажэ,— нема, старого,— кажэ,— гусака нема». Ну, й нема й нема. Ужэ i зіма пройшла, ужэ лето проходзіць. Ніхто нічого про этого гусака не говорыць, i нішчб. Ужэ той дзед молоціць у гумне. Летаюць гусі коло гумна. А гумно було веліке, на два так бокі, а там прогумёнок. А коло ёго гумна такі брод буў велікі. Знает шчо за брод? Рэчка така, крынічка. Летаюць, летаюць этые гусі. I гэтые ўжэ мушчыны, которых гумна, i з этымі цэпамі вуйшлі: «Шо то за гусі так летаюць нізко?» Эты дзед выйшоў. Як погледзеў, кажэ: «Мой гусак!» А гусей — страшно! Шо тут робіць? Мой бацько подышоў ік ёму. Кажэ: «Ну, шчо робщьмеш, дзеду? Возьмі, дзеду, ідзі наберы пашнё i посып ускрозь од брода у прыгуменок». Эты дзед так зробіў. Этые гусі летаюць, летаюць... Эты гусак то сядзе, то подлеціць, то сядзе, то подлеціць. Поніжае этых гусей. А потом усе як упалі на эты брод, так эты брод чорны стаў от этых гусей. I от ўёрг'аў, гёрцаў,—кажэ,—той гусак (я это не знаю, это ўжэ росказвалІ старые людзі нам), трёргаў, -рёргаў — кажэ,— эты гусак, а потом помалёньку, помалёньку по этой дорожцы, шось стаў ужэ гомонёць до этых гусей. Этые гусі усе по той посыпаной дорожцы, i этою дорожкою да к этому дзеду ў прогуменок. Эты дзед этого прогуменка закрыў, да позваў этых людзей, да поналоўлялі этых гусей! Кому п'яцеро, кому І дзесяцеро. Попоёлі м'яса! * * * Пошоў чоловек мой гуляць. А хлеў не буў зашчэплены, а так прычынены. А целя було здоровэ. Этэ целя вускочыло. А му так жылі от, ек i цепер хата, да на вуліцу. Да на вуліцку вубегло да коло крэста й бегае. А я ў одной сороццы, а сорочка ў мене доўга, перкалёва, вушыта. Я ў этой сороццы да ў одной, да за гэтым целям, да кругом крэста лоўлю ёго. Так этые мушчыны ек побачылі, шо бегае. Ох, это смерць! Розбегліса хто куды! Прышоў мой домоў, а я плачу. Это ж,— кажу,— целя вускочыло, да я попобегала
Дадатковыя словы
жблуду, жолўд, мяса, осталбсо, попрбдалі, походзіць, пяцеро, ускрбзь, ўёргаў
1 👁