го, жонок стаўлялі за леснікоў. Бачу, шчо секуць да робяць нейкіе копанкі. Дай му собе таке зробім. Пойду побачу, шо воны робяць, этые людзі. Я ж усе ў курэне седжу, а оны ўжэ тые хаты робяць. Зойшла я побачыць, аж оны вукопаюць ямку да доставяць тут стоўб i тут, чотыры стоўбу поставяць, да міз тые стоўбу кідаюць лес. Жэрдзе еке не е да ўсе туды 'топчуць. Ой, шчоб ты згорэло! Я ж думала, як землянка, то земля, да трохі окно положу на землю, да россохі екіе, да накрыю, да буду седзець. Ой, аж лес трэба туды! Это ж покута й одно! А тут лес буў лёжаны — позрэзалі. А пілкі тогды доброе не було. А я хоць горэлой екойнебудзь да драпаю, драпаю. А смола наліпне. А було трохі этэ сало. А я тым салом ту пілку помажу, так не так смола набіраецца. Трохі его наспільвалі, тонкого. Таке, як на ту землянку. Тоўшчэйшэго я й не положу, тоўшчэйшэго i нема чым зрэзаць. Да вурэзала собе той лес на шэсць аршын сценкі дзве, а другая на сем аршын сценка. Да така ж сцёбачка, невелічка хатка. Аршынкі ж — это ж не метры. Да думаю, ву робіце гэтэ, землянкі, а я буду робіць собе хатку, як той зайчык казаў. Да зробіла собе тую хатку я. Зробіла я ту хатку, вумосціла, назбірала сёго-того, екіх от такіх о на доўжыню дошчэчок да ўсе положу на ту балечку, на концы. Только сплош клала, роўненько, як подлогу. Да поклала, да нанесла туды глею, да позамазвала на горэ,. шоб не сыпаўса песок. Да присыпала. Прысыпаць то присыпала, а як пойдзе дожч? Як пойдзе дожч, а песок жэ не ўдзёржыць, трэба навернуць туды песку по колено. Трэба ж накрыць. Воны понакрывалі этые землянкі, а мне хатку не накрыць? А нейкі стары буў, стары-стары, негожы. А я кажу: «Ой, дзеду, коб ву мне эту хатку накрылі. Я вам заплачу». А мой мужык пошоў у парцізаны да покінуў ватовуе штаны да пінжака доброго. А вонэ неек не лопнуло этэ. Усе погубілосо, а этэ осталосо. А я ему оддала того пінжака i тые штаны, да вон мне, той стары, прыкрыў тую хатку. А прылачваць, сама прылачвала. А екім гвоздзем? Цепер новеньке гвоздзе, i комар того гвозда заб'е нового. А горэлы то гвозд не йдзе., М'яккі. Шо стукну, то не по дзерэвіні, не по гвозду, да по пальцу. Усе пальцы позбівала. А ў той лаціні по тры гвозды. Зогнецца у дугу— кіну этого, забіваю другого. Зробіла хату, i перэйшоў ко мне старшына. Праўленіе було, да нарады вешалі. Хата кізенька, як велізны чоловек, то прыгінаўса. Я полевіком була, сторожэм на фермі. Бярэжцы Запісаў у 1969 г. на магнітафоне i зрабіў транскрипцию А. А. Крывіцкі НЕЗВЫЧАЙНЫ УЛОУ Мой чоловек прышоў у хату да кажэ: «Берн чысць рыбу. Сама мо найдзеш». Прышла я к той лотцы, гленула я ў той дуб — от по гэтыля! I одные ершы! Ох, шо ім робіць? Хто ім рады дасць почэсаць? Такіе слізкіе нейкіе! А это було неек увосень перэд дзедамі. У нас дзеды, то не едзяць скоромного. Я іх почэсала, построіла. Праўда, у кошэле мула, бо так жэ іх не помуеш, воны ж колючие. Помула я іх у кошэле, вувернула ў міску велікую такую, посоліла это я іх хорошэнько усе да ў печ, i посохлі. А воны нішто е такіе. I это я на дзеды усіх обдзеліла жонок. Воны ўдобные
Дадатковыя словы
вўмосціла, гвбздзе, гленўла, забе, мяккі, покўта
2 👁