Эй, у корогода Сын воевода. То йдзе корогод ходзіць, Там бог да жыто родзіць. А йдзе ж да не бувае, Там жыто да ўлегае. Зародзі, божэ, жыто Да на новое лето. Шчо на жыто на пашэніцу, На усяку пашніцу. Да Юрай маці клічэ, Да подай маці ключа, Шчо небо й отворыці, Да росіцу спусціці. Бярэжцы Запісаў у 1969 г. на магнітафоне i зрабіў транскрыпцыю A. A. Крывіцкі УСПАМІНЫ У одзін бок Сцвіга i по другі бок Сцвіга, а му як на остроўху седзелі. А гэттыка ўжэ воны сюды прышлі. Это паньське було дворышчэ. Так воны на этом поселі, да хто колько заняў. По трыццадь соток було! То ў іх тутэка шчо хоч можно було дзелаць. А ў нас ходя б буў огород да гурок, да капусціна. У нас тамэка садоў не було. От у кого йдзе трошкі. Вот у нас, у мого бацька, то трошкі було ў боку, ў рожэчку. Да булі только сліўкі i дзічэчкі. Этэ яблонька була дзічка i груша-дзічка. У самом крае этэ було, кажом Берэлоз, то ў Берэлозі. Это такая «прымоўка» Берэлоз. Там не було берэлозніку, але так Берэлоз звалі. Колько тых? Мо іх було ўжэ дзеседь хат. I этые дзеседь хат перэмоглі усёго того гурпака (жыхароў старой вёскі). Да не сходелі воны сюды. Нам бу там поле було б, дзе тые нашы могліца. А воны этэ церэз свой сад не схоцелі. Одно тута. Там будзе, кажэ, мало поля. Ой, да тамэка тэ да друге, да ўжэ ўзелі перэперлі. Як му не голосуем... му одну руку поднімем, а воны по дзве, чудь ногі не поднімалі! Это шчоб богато голосоў було, шчоб одно на іх поставіць. Ну, да перэперлі... А это ж прослі войны насаджалі. Этые ж немцы беглі, то ўсе ж порэзалі, нічого ж не було, голэ поле геттыка. Нідзе нічого! Ужэ як му попрыходзілі, то нідзе ні, пусто, ні колка ні було. Як із лесу прышлі. Му ж тутэка прышлі на голэ попеленье. Одно у мого бацька стояла груба, не ўпала, то му кругом тое грубу палкі постаўлелі да... Трава ж понаростала, а му прышлі ў этэ ўрэм'е домоў. От учоро му домоў ішлі. Цепер Петро, а му учоро прышлі. Ага. Да прышлі, да позахішчвалі этэ жэрдзе, нацегалі да пообстаноўлялі тую грубу, да накосілі травы, да обкрылі, да вот там седзелі кругом тоё грубу. У мене эта ужэ i дзевочка була, родзіласа ў курэнё. То я ее положыла поўз саму грубку дай спекла одэттэ ўсю ручку ёй. Шчо я попогбіла, усе робіла, шчо хто не казаў. А дале-такі i заре шрам седзіць на руцэ, шо спекла. То му ў той грубі варылі, хлеб пеклі ў грубі. От сюда той жар отсюль загрэбом да зачынім, отсюль туды воздух цягне да печэцда. Да так му i жылі. Тогды ж леснікоў шчэ не обстановки, не було з мужчын ніко
Дадатковыя словы
хбдзіць, ўрэме
6 👁