Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

покачаемса i опяць прыходзім прасці. Прадом, попрыходзяць хлопцы, от нас тые верэцёна одбіраюць, мучкі нашые зрываюць, спорым, смеімоса. I так вечор проходзіць. Спрадзеш, зайдзеш до мацер, покажэш, сколько напрала. Як богато напрала, добру ручайку, значыць, маці добрэ скажэ, а як мало, то кажэ: «Ах ты, леніва! Шчо ты робіла? Это ж там хлопцы *булі, бачылі, шчо ты мало напрала. Шхто замуж не возьме». Ну, як другі раз ужэ пойдзеш, то ўжэ так стараешса, шчоб богато налрасці. Ксенія Васільеўна Флар'яновіч, e. Сямігосцічы Запісаў у 1973 г. на магнітафоне i зрабіў транскрыпцыю П. В. Садоўскі ПЕРАД НОВЫМ ГОДАМ У нас коліся така була прызвычайка перэд Новым годом. Повечэрэем, потом збіраемса, бером воду холодну, у місу нальём, запалім дзве свечкі i пускаем на воду тые свёчш. Тые свечкі ходзяць, ходзяць навоколо по той місды, а потом i зойдуцца. Ну, угэ кажэмо, на кого думаем, зойдуцца ці там замуж пойдзе. Грэлі воск, тожэ налівалі холодну воду у міску i стаўлялі коло сценкі. I лілі той воск на холодну воду. Ну, i на той холодной водзе робіцца, як бувае на еке веселье, то робіцца таке, як бы коні, бы возы. А то не дай божэ як кому умёрці, то i недоброе нешчо зробіцца. Воск грэлі ў печэ, а потом той гарачы лілі на холодну воду, дай робіліса такіе ўзоры. Шчо кому покажэ. Вода наліваласа ў веліку місу. Льеш дай думаеш, навошчэ. Ці на добрэе ці на плохее. * * * На Нові год от як спечэ маці первого бліна, этого бліна возьмом i вубегаемо на сметнік. Хапаемо того прутка, шчо маці кросна затыкала, i с тым прутком на сметнік побежымб i слухаемо, у екой стороне собакі брэшуць. То ў той бок замуж. (— I спраўдзіла каму калі?) — Не знаю, мне — то не. Ксенія Васільеўна Флар'яновіч, в. Сямігосцічы Запісаў у 1973 г. на магнітафоне i зрабіў транскрыпцыю П. В. Садоўскі ТРЭБА ШКАДАВАЦЬ СТАРЫХ (казка) Коліся ўбівалі старыкоў. У одном селе так усіх _ перэбілі. A одзін свого бацька шкодоваў, узяў да сховаў ёго ў лёх. — А дзе, кажэ, твой бацько? — Я ўжэ ёго ўбіў да сховаў. A ўзяўса голод. Нема есці, людзі подыхаюць з голоду, посеець нема чым. Господзь не зародзіў ані! Сын бацьку кажэ: — Баце, што робіць, посеець нечым? А вон кажэ