Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ГАЛЬ ж. Гала, чыстая бязлесная прастора. Галь зробіласа у нас, то нема i тых конікоў. Цераблічы. ГА'ЛЬВА ж. Скручаныя дубцы, якія выкарыстоўваюць пры звязванні бярвення ў плыты. Як дзерэво плыцяцъ да дубцоў накруцяць, то зваЛі гальва, шырхдукі' з іх робілі. Цераблічы. ГА'ЛЬВШКА ж. Прагалак, незарослая мясцінка. На водзе гальвінка така, дзе чисто. Альшаны. ГА'ЛЬКА ж. 1. Галушка, шарык. Галькі робілі з муш'яком да воўкоў травілі. Дварэц. 2. Жаночая сарочка. Пошила гальку да облемовала карункамі. М. Малешава. ГА'ЛЫ мн. экспр. Ногі. Гали свое вуставіла, да неможно пройці. Верасніца. ГАЛЬГ-БАЛЬІ' викл. Выгукі, якімі перадаецца пустая размова, балбатня. Баба будзе галы-балы, а вони седзяць. Дварэц. Дзень галы-балы на прызбі, а робота не робіцца! Запясочча. ГАЛЯЛКУКАЦЬ незак. Модна выць, крыкліва спяваць. Воўкі галялюкаюць у Лагузові. Верасніца. Дзеўкі зберуцца i галялюкаюць песні. Аздамічы. ГАЛЯ'ЦЬ незак. Гойсаць. Бугай галяў по картоплях. Цераблічы. Вон бы так за коровамі i галяў! (пра сабану). Мачуль. От гультай, галяеш по вуліцы цэлы дзень, a хто за цебе дрова поколе? Пагост. ГАМ м. Вялікі крык, шум. Коні гаму бояцца. Kapoцічы. Дзе людзі, там i гам. Верасніца. У том гаму шо ўхопіў, то тому (прыказка). Аздамічы. ГА'МАНОМ прысл. Гуртам. У мене нікого нема, то дзеці нападаюць гаманом (на сад). Сямігосцічы. Гамаком лецяць вороб'е на сонешнікі. Верасніца. ГАМЕЛЦЬГ мн. Бульбяны суп, скрылі. Аздамічы. ГАМЕ'РКА ж. Ніжняя ручка ў падоўжнай піле. Гамерка з дзерэва зроблена. Цераблічы. ГАМО'ЛКА ж. Сусла. Дзіцяці нажуй гамолку, нехай ссе. Сямурадцы. ГА'МРА ж. Ніжняя ручка ў падоўжнай піле. Гамра набіваецца на конец шли. В. Малешава. Ручка ў доўгім вясле. Гамра на концэ шоста под плечо браць, коб не болело. Дварэц. ГА'МУЗОМ приел. Гуртам, без парадку. Гамузом лезу ць усе ў лодку! Аздамічы. Сетку гамузом бери да ў лодку. Пагост. Усе гамузом вупіў. Луткі. v ГА'НЩЦА незак. Абражаць, ганьбіць. Хоця чоловек 13. З ак