Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

рэжцы. Сподніцы з галёнамі надзеюць на веселы. В. Малешава. ГАЛГНА ж. L Вялікая прагаліна, запусцелае месца. Запясочча. 2 перан. А6 адсутнасці блізкіх, родных. Така галіна у мене, шо нема ні ў кого. Сама саменъка! Аздамічы. ГА'ЛЩА ж. Галка. Галіцы — то тые чорные пташкі, шчо коміны закладаюцъ. Цераблічы. Галіца менша, а ворона — большая. В. Малешава. ГА'ЛКА ж. Галка. На чужые галкі i я кідаю палкі (прыказка). Хачэнь. ГА'ЛНО прысл. Прасторна, чыста. Там заедзі будзе чало, бо гално, людзі лес звелі. Цераблічы. ГА'ЛНЫ прым. Адкрыты, чысты, бязлесны. От там на Пенных е гална месцінка. Верасніца. ГА'ЛСУ н. Гала, адкрытая бязлесная прастора. Мне далі сенокосу ў гушчы, а ей — у галі. Бярэжцы. Вубраўса на гало, i образу посвежэло. Аздамічы. От гало! Hiдзе нема лесу! Тураў. Колісь буў лес, як іці на рэчку, а цепер там гало зробілі. Сямігосцічы. ГА'ЛОНЬКА ж. Ласкавы зварот да дзяўчыны, жанчыны. Ніхто не хочэ Ленкой зваць, а усе галонько. Аздамічы. Ох, галонько, ох, ровна, не дай бог сіроцінцы жыць! Верасніца. ГА'ЛОЧКА ж. Тое ж. Ты путай у мене, галочко, а я буду картоплі рэзаць. Чэрнічы. Ох, галочко моя! Я тобе ўсю праўдоньку роскажу! Буразі.. ГАЛУ'ЗА ж. Нарасць на дрэве. Аздамічы. Непрыдатны абрубак дрэва. Пагост. Палка. Вуцяг галузою по плечах. Верасніца. Шоб вашы так голову галузамі поробіліса, як ву гэты хлеб робіце галузою! (пра абадраны дзецьмі бохан хлеба). Хачэнь. Тоўсты чалавек. Аздамічы. Чалавек з вялікай галавой. Запясочча. Прайдзісвет, пралаза. С тым голузою толку не доберэш. Вон однэ кажэ, друге думае. Верасніца. ГАЛУЗЯ'КА ж. Гладкае палена. Галузяку еку возьме да по голове! Верасніца. ГАЛУ'ШКГ мн. Клёцкі з дёртай бульбы або з цеста, падсмажаныя на скаварадзе i звараныя а малаком. Галушок з картоплей накачаюць, прыпекуць да ў молоко, а шчоб не росклейваліса, поджарваюць. Цераблічы. ГАЛЦЭ' н. Прагалак. С того галца вутву стдрчма лецяць на возеро. Цераблічы. Му на том галцэ ночовалі. Сухостою наломім, шыгі, накладом огню. Хачэнь