Тураўскі слоўнік (1982). Том 1. А-Г. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

г ГА'ВЕЗ м. Травяністая балотная расліна. Гавез усеодио, ек проківу, едзяць свінья. Цераблічы. Корэнь завез от простуды п'юць. Сямігосцічы. Гавез от рэмацізму добрэ. Луткі. ГАД м. 1. Вуж. Гад з ейца, а задзюка ведзе дзеці. Бярэжцы. Еслі комар укусіць да пухне, кажуць, вон на задзі седзеў. Цераблічы. 2 лаянк. Пра агіднага i шкоднага чалавека. За што ты дзеда, зад, удырыў? Пагост. /з задом не садзіса радом, не спужае, то ўкусіць (прымаўка). Хачэнь. ГАДА'ЛКА ж. Варажоггка. Одна задалка на село} та баба с Полесья. Пагост. ГАДАНЬЕ н. Меркаванне. Нема i заданья, шоб транша я такозо чоловека! Мачуль. ГАДА'ЦЬ незак. 1. Меркаваць. Надзе, не думай i не задай, не вубірайса навет. Цераблічы. 2. Варажыць. То дзеўкі шчэ задаюць на шчэдрэц. Луткі. ГА'ДЗГНА ж. Г. Гадзюка. На Вострові ек вукосілі одну задзіну — як оглобля тоўшчыны! Запясочча. Хлопцы, шчо зэто — уюн ці задзіна? Луткі. 2 перан. Агідная i шкодная асоба, злосная i каварная істота. О, гадзіна ты, куды ты, раба! Бярэжцы. I вона така, як ты, задзіна! Мачуль. ГАДЗКУКА ж. 1. Слівень, мядзянка, гадзюка. У нас гадзюкі бы красные. Запясочча. Гадзюкі бы красные, а e i слівень i задзіна. Луткі. Гадзюка уцекацъ, а вон за ею да палкою, да ўбіў, а нашчо? Пагост. 2 перан. Вельмі злосная жанчына, дзяўчына. Надзе, гадзюка проклята, не біса! Цераблічы. ГА'ДКО прысл. Непрыемна, брыдка. Чысто i гладко i гледзець гадко (прымаўка). Дварэц. ГА'ДОСЦЬ ж. Вужы, гадзюкі. У нас е этой задосці у лесі! Луткі. ГАДО'ТА ж. Дрэнь, злыдзень. А вон, бачыш, яка задота! М. Малешава