Разрасціся, успухнуць. / от, як укусіла, моментально, не ў меру, от такая вуросла рука. Луткі. ВУФОУНАЦЬ зак. АВ у р о ў н а ць б о к i. Наесціся ўдосталь. Летось мы бокі вуроўналі од рыбу! Кароцічы. ВУФОУЦІ зак. Закрычаць, вызверыцца. Як вуроуне на матку: «Які тобе грэх!» Луткі. ВУРОЧКА'ТЫ прым. 1. Зіркаты. То ў ее такі хлопец вурачкаты? Верасніца. Зелена, вурочката тая жаба. Пагост. Вялікі, выразны (пра вочы). I ў цебе воны як у сову, такіе вурочкатые. Хачэнь. 2 перан. Яркі. Вурочкатые тые ромашкі, велікіе, хорошые цветы. Там жа. Памянш. в у р о ч к а ц е н ь к і. Вочкі вурочкаценькіе такіе, хороша дзевочка! Хачэнь. ВУРОЧКЕТТ м. Зіркаты чалавек. Это той вурочкей собаку спусціў? Верасніца. ВУФОЧКІ мн. AП р о д а в а ць в у р о ч к і. Пазіраць. Годзі вурочкі продаваць, нема чого. Запясочча. ВУФОЧКО м. 1. Зіркаты чалавек. 2 перан. Бессаромнік. Мачуль. ВУРОЧКОВА'ТЫ прым. Зіркаты. Тураў. ВУФОЧЬІЦЦА зак. Вытрашчыцца. Чаго ты вырочыўса? Мачуль. ВУФОЧЫЦЬ зак. Вытрашчыць (вочы). Маці вурочыла очы, не познала. Запясочча. Схуднела дзеўка, аж вочы вурочыла: мордочка не красненька, а вочы сталі велікіе. M. Малешава. ВУРУБА'ЦЬ незак. Вырубаць, ссякаць. Дуба ці хвою тоўстую вурубаюц. Запясочча. ВУРУ'БВАЦЬ незак. Вырубаць, будаваць пры дапамозе тапара. Урубвалі хаты ў круглы вугол колісь. Цераблічы. ВУФУБІЦЬ зак. Вырубіць, выбраць сякерай. Цепер кажэ зарэзаў чашку, a ў старэ ўрём'я говорылі, як робыi хаты,— вурубаў чашку. Пагост. ВУРЧЬГЛО м. i ж. Бурклівы чалавек. Годзі ты, вурчыло, вуркаеш i вуркаеш! В. Малешава. ВУРЬГКВАЦЬ незак. Парыкваць. Вурыквае целушка. Луткі. ВУФЭЗАЦЬ зак. 1. Выразаць. Пойду вудзілно eyрэжу. Хачэнь. 2 перан. Выпіць. Вон сам учора вурэзаў мо літроў два. Хачэнь. ВУРЭ-'ЗВАЦЦА незак. Праразацца. Ікол у кобулі