Дварэц. Коб ее вурваў да погледзеў, ці вуросла картопля. M. Малешава. Одзін зоз'язаўса гурок да i той вурваў. Хачэнь. 2. Выцягнуць. Як угрузнеш, то не можно ногу вурваць. Луткі. ВУРГУ'Н м. Гузак, пухліна. Вургуны о такіе поўсхопваліса! Хачэнь. ВУ'РКАЦЬ незак. Бурчаць, бубніць, надакучліва гаварыць. От ходзіць, ходзіць, да вуркае цылы д зет. Верасніца. Не вуркай й не бумкай! Кароцічы. Вон ужэ негожи, я вуркала-вуркала дай перэстала. М. Малешава. Трэбо вуркаць, то тогды зробіць, а так — не. Луткі. Вурчаць (пра сабаку). Чого то вон вуркае, нешчо чуе. Хачэнь. ВУ'РКНУЦЬ зак. Буркнуць. Прыгласіў ее на танец, а вона вуркнула нешчё i отошла ўбок. Пагост. ВУФОБ ж. А С в о г б в у р о б у. Свайго вырабу, самадзелкавы. Сукно свого вуробу. Тураў. Свого, вуробу сорочка добро пропускав воздух. В. Малешава. Н е м а в у р о б у. Пра цягавітасць. Ей вуробу нема, той бабе! В. Малешава. ВУФОБЩЦА зак. 1. Напрацавацда, спрацавацца. Вуробіласа молодзіца, ужэ негожа. Бярэжды. 2. Паправіцца, ачуняць, акрыяць. Корова ударила ёго ў вісок, доўго-доўго лежаў, пока вуробіўса. Запясочча. ВУФОБІЦЬ зак. Страціць (y працы). Сілу не вуробіш, a вухворэеш (прымаўка). Запясочча. ВУРОБЛЯ'ЦЬ незак. 1. Вырабляць. Шкуру овечкі белілі i віроблялі кожухі. Сямігосцічы. Шкуру беруць да віробляюць юхту. В. Малешава. 2. Вытвараць. ІПчо вон віробляе, улез у цыбулъку! Там жа. Г это вони ўсё вуроблялі, гэтые хлопцы. Хачэнь. ВУФОД м. Вырадак. От вырод проклятий, сем*я добра, а етэ нейке... Запясочча. ВУФОДА ж. Тое ж. Ты, кажэ, вурода нейка. Буразі. ВУФОДЗЩ Ь зак. Нарадзіць. То ж було трынаццацъ дзецей вуродзіла, то й здорова була. Дварэц. ВУФОДОК м. Вырадак. У роду вуродок бувае. Луткі. Віродок такі зродзіўса, не ў плем'е нашэ. Аздамічы. ВУРО'СТАЦЬ незак. Вырастаць. За сорок дней выростаюць картоплі, бувае. Бярэжды. ВУФОСЦІ зак. 1. Вырасці. Ек просо к спасу вуросце з ложку, то будзе i ў ложку (прыкмета). Цераблічы. Така хороша вуросце, вусока, ек маці. Луткі. 2 перан
Дадатковыя словы
вуркнуць, вуробляць, вуростаць, зозязаўса, племе, угрўзнеш
2 👁