дзіркач. Паўтараеш разам з ім: «Дзіркач лёг спаць, nad пуній — з Матрунай, nad хатай — з Агитай, пад колам — з Mik ćлам, nŭd сітам — з Мікітам» i г. д. I дзяркач хутка замаўкае пад такую калыханку. Ідзеш у сад шукадь ападышы. Рваць з сукоў нельга: матка будзіць крычаць сварыцца'. Пачынаеш шаптадъ нешта накшталт малітвы: «Госпидзі Ісусе Xрысце, падай мне яблык у лісце: Калг ападыш ні найду, тады сучдчак заламлю». I праўда, хутка босай нагой пад лісцем намадаеш ападыш. Возьмеш палку, абкарыш яе i пачынаеш нажом, як тапаром, рабідь засечкі i прыгаварваць: «Сяку-сяку сякёрачку, a высіку Насцю, хто ня верыць, хай праверыць, калі не шаснисцю». Як хутка ні сячэш, усё роўна атрымліваеш шаснадцаць засечак. Дзіва ды й годзе! Рэжа маці дровы з цёткай Тэкляй. A піла спявае: «Жгіў-жгіў — гэта матцы, жгіў-жгіў — гэта цётцы». I так усюды — словы i гукі спляліся ў адно цэлае. Ідзеш з паствы, абвесіўшыся венікамі да пят: шась-шась! Вядзеш каня да коней. Едзеш вярхом галопам — скапъь ты-скапыты!, а рыссю — лататух-лататух! Цікавая гэта рэч — слухадь свет. Асабліва ноччу. Тады гукі можна не толькі слухаць, але i бачыдь... Вось сядзім мы з маці пад калгасным свірнам. Мама — старажыха. Праўда; толькі ноччу. У дзень яна разносідь пошту i пасе гусей. Дакладней кажучы, гусей пасем мы, дзеді. Нас нямнога. Усяго чацвёра. Бацька загінуў, калі яму было сорак... Прыцюцькаешся да маткі, прылабунісся i слухаеш, як жыве ноч. Шаў-шаўшаў! — з падстрэшша ў глухое акно паплыла лятучая мыш, кажан. Скрэм-скрэм-скрэм! — точыды мышка свае зубы ў засеку. Патачыла i змоўкла. I зноў діха. Толькі цвыркуны шашчаць сваёй пясочнай мелодыяй. Але вось дзесьді за аборай чуецда мернае талых-талых-талых. Гэта воз з нечым дяжкім куляецца па раллі. Так i ёсць. Гэта Барманскі вязе камень на жорны. А вось i яго сабака. Хамыль-хамыль! — i яна ўжо тут. Вялізная нямецкая аўчарка. Нюх-нюх — абшныпарыла у сё заўголлё, абнюхала нас. Віль-віль сваім абсечаным хвастом i пабегла. Яс завуць Крываляпый. Як яе першага гаспадара, нямедкага фітфебіля. У яго быў рот набок — крывая ляпа. Цяпер вось фельдфебеля няма. А сабака яго ёсць... А вось i сам Барманскі. Так, гэта ён. Таргік-тар
Дадатковыя словы
агйтай, госпйдзі, лататўх-лататўх, матрўнай, найдў, прылабўнісся, пўній, шаснйсцю, ісўсе
6 👁