жаночага роду: пажарна каманда, бяруча хвароба. Такія ж формы захоўваюццаЧ пры субстантывацыі: пасадзілі ў халодну (кутузку), вядушча (канферанс'е) спанаравілася. 7. Дзеяслоў быць у цяперашнім часе выступав ў формах e (йэ) i ёсцека (йэсьцека). 8. Зваротная часціца ў выглядзе варыянта -ся адзначаецца толькі ў формах дзеясловаў прошлага часу жаночага роду: (па)'мылася, прыбралася. Для форм дзеясловаў ніякага роду ўласцівы варыянт -сё: дзіця мыласё, прыбраласё, a ва ўсіх астатніх выпадках----ce: мыўсе, мыюсе, берахчьісе i г. д. Шмат арыгінальнага i цікавага з лінгвістычнага пункту погляду захавалася ў слоўнікавым запасе гаворкі. Дарэчы, вельмі цікавая лексічная форма слова кднаварат 'калодзежны журавель'. Утворана яно, відаць, не з асноў кол- i -варот, a з асноў конев 'пасудзіна для чэрпання вадкасці' (параўн. конаўка) i ворот варочаць'. Варта аДзначыць, што ў разглядаемай гаворцы не толькі захоўваюцца шматлікія старадаўнія, спрадвечныя агульнанародныя словы, але i ўзнікаюць нават у наш час свае, мясцовыя намінацыі прадметаў, з'яў i інш. Так, у 60-я гады ўзніклі кампактныя мясцовыя назвы рвалка i быка замест літаратурных ільноцерабыка i ільномалатирня. A ў так званай эмацыянальна-ацэначнай лексіцы своеасаблівых, арыгінальных назваў шматлікая колькасць. У штодзённа-бытавым маўленні мараччакоў экспрэсіўныя назвы выступаюць на першым плане. Назвы, звязаныя з асобай АБАБО'ЕК м. L Непаслухмяны, раўнадушны чалавек. Чорт яго ведае, што далей будзе з майго абабойка. 2. Той, хто абабіты. От абабоек — усенькі у шрамох. АБГАВО'РШЧЫК м. Абгаворлівы мужчына. Усе абгаворшчыкі на адзін капыл'— абы сябе паказаць. АБГАВОФШЧЫЦА ж. Абгаворлівая жанчына. A каб ёй язык атсох, абгаворшчыца гэта. АБІБО'ЧЫНА м. Абібок, гультай. Hy ŭ абібочына! Вылехсе — не, каб хоць дроў прынясці. АБМСУЛ м. Абгаворлівы мужчына. Hy ўжо на ўсенькае сяло абмеле (абгаворыць) гэты абмол
Дадатковыя словы
бярўча, вядўшча, зяў, канферансе, тйрня, халбдну, хварбба
3 👁