ШТУРХЕЛЬ. Toe ж. Штурхель плячом: пыра атпруЦ ляцца. . \ ШТУРХУНЬ (штурьхунь). Toe ж. Штурьхунь кулаком пыд бачыну. ШТЫР (штырь). Пра штуршок вострым. Штырь палкыю, a йна войстрыя, чуць ні прабіў. ПІТЬІРХ (штырьх). Гл. штурх. Былі пычалі ўжо штырьх, штырьх адзін другога, мушчыны іх рызьвялі. ІІІУХ..1. Пра выліванне. Шух c кубліка ваду пад ногі. 2. Пра раптоўны jyx. Шух i пыляцелі. ШЧОУК. Пра щчоуканне. Што йта зу гульня, шчоўк адзін другога, шчоўк. ШЧУП.-Пра' мацанне. Шчуп зы кырман, а там кісель: сьліўкі пыдавіліся. ШЧЬІП. Пра шчыпанне. ІІІчып, шчып яго ca ўсіх бакоў. Шчып с адной яблыны, з другой. ШЧЫПУНЬ. Toe ж. Шчыпунь за бок, тэй аж пыцскачыў. ІІІЫБУНЬ. Пра шпурлянне. Шыбунь у яго, a шьібінь пыцскачыў i чуць ня ў вока. ШЫХ. Пра хуткае дзеянне. Шых — я січас к сястре еду. Шых i гаріць, сучча сухоя. ШЫХ-МЫХ. Гл. шарах 2. Шых-мых, ды нічога ні выходзіць. ЭЙК. Пра крык эй. Нехта крічаў эйк, ці ні зублудзіўся хто. ЮРК. Пра імклівае знікненне. Мыш юрк у норіну, пукурняўкыў кот, панюхыў i пашоў, ЯЎ. Гл. мяў. Яў. яў — просіцца кыцянёнык у хату. ЯХ. Гл. вях. Сыбака пыгнаў зайца ях, ях, a заіц круць i ўцёк некуды