Народная лексіка (1977). А. А. Крывіцкі, Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 289  ▶ 
ŬIAM. 1. Г л. шавель 1. Ціхінька-ціхінька ідзець, 4іам-шам, а я гляджу, што зъ яе будзіць. 2. Пра пра' вальванне. Hi замеціў i шам у паныўку. Паплеціныгнілэя крэх, ён шам у пуню скрозь крышу. ШАРАХ (шырах). 1. Г л. чык. Ац сувоя шырах кусок ны анучы. 2. Пра хуткае вырашэнне. Шырах — я січас еду ны Дынбас, во гылыва. ШАРП. Пра шорганне. Гыльніком шарп пы штыках — апчысьціў. ШАРХ. Тое ж. Ходзіж жа, то там, то там шарх i шарх, зымажысься. ШАХ. 1. Г л. чык. Нажом шах уцэла. 2. Г л. шарах 3. Шах — кончина дзела, большы ён у лес ня пойдзіць. Сьпірва ціха сядзёў, а тады рызыйшоўся шах, шах, тоя туды, ета сюды, усё ў яго гатова. ШАХ-ШАРАХ (шах-шырах). Гл. шарах 2. Шах-шырах — січас рызваджуся. ШВЫР (швырь). Гл. кідунь. Швырь аць сябе пальто, ні хачу такога. ШЛЕП. 1. Пра шлёпанне. Шлёп, шлёп пы грязи Шлёп яго пы плячу. Хыдзьба ў пуўтыра года: шлёп, шлёп i сядзіць. 2. Пра падание. Шлёп зьверьху ў салому. ШЛОМ. Пра няўклюдную хадзьбу. Валінкі бальшушчыя, шлом, щлом. ШЛОП. Пра паданне, удар, хадзьбу. Сядзеў на прьпіку, шлоп аттуля на мост i пішчыць. Шлоп яго цавейцым. Шлоп, шлоп атопкымі пы хаці. ШЛЫК. Пра пранікненне ў дзірку, шчыліну. Пырысяткі шлык у дзірьку i пабеглі. Мышка шлык у норку— лави ШЛЫНД. Пра бадзянне. Туды шлынд, аттуля цягніцца, ходзіць як сьвет пыціряўшы. ПІЛЫП. Пра шлопанне. На боску ныцягнуў боты, яны бальшэя, шлып, шлып. ШЛЭП. Тое ж. Шлэп, шлэп у нейкіх атопкых. ШМОРГ (шморьг). Гл. сморг. Шморьг зы вярёўку, іна пыпщлам. ШМЫГ. Пра знікненне. Глядзь, ні спускай з вачэй пацьцёлка, січас шмыг i ў ярь. ШМЯК. Пра паданне. Шмяк як мяшок i ляжыць. ШПОК. Пра выстрал. Пріцэліўся, шпок — i міма. ШТУРХ (штурьх). Пра штурханне. Штурьх яго аць сябе, тэй пыляцеў як сноп
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

ныцягнўў, рызваджўся, шўшчыя
2 👁
 ◀  / 289  ▶