ДЖЬІГ. Пра раптоўны апёк, удар. Крапівыю джыг пы ныгах. Рімушком джыг, ён i ні замеціў хто. ДЖЫГУНЬ. Пра раптоўны апёк крацівой, Крапіва яго джытунь, як пуля выскычыў. ДЗВІГ (дзьвіг). Пра перасоўванне. Кажыцца, ціхінька пріхінуўся, а стол дзьвіг, усё пырызьлівалыся. ДЗВІГУНЬ (дзьвігунь). Toe ж. Дзьвігунь сундук ны нагу яму, пальцы рызыдраў. ДЗЕР (дзёрь). Пра ірванне, шморганне. Морквіну дзёрь, ціціва атырвалыся, a морква сядзіць. ДЗЕРГ (дзёрьг). Toe ж. Нехта аттуль за ручку дзёрьг, дзёрьг. Пывадок дзёрьг i пышла пы ірях. ДЗЁУБ. Пра дзяўбанне. Куріца дзёўб яго ў паліц. Ціпляты падойдуць, дзёўб, дзёўб мяшок. ДЗІНЬ. Пра гук разбітага шкла. Вадою ды ны лампу, сьцякло дзінь — треснула. ДЗОГ. Пра гойсанне, свавольства. Ды самыя поўнычы тута насіліся дзог, дзог, дзог. ДЗУГ. Toe ж. Адзін за дным дзуг, дзуг, бегыгдць, адурюваюць. ДЗЫГ. Пра беганіну з мэтай пажывіцца. То ў ад ну хату дзыг, то у другую — во яе зыняція. ДЗЫН. Пра гук звону, разб.ітага шкла. Званочык там дзын, дзын. Сьцякло ў ваше дзын i рассыпылыся. ДЗЫНК. Тое ж. Тама ўсё уремя нешта дзынк, дзынк. Стыкан дзынк i німа. ДЗЮБ. Пра дзяўбанне, імітацыю дзяўбання. Ціплёнык зь ійца вылупіўся i ўжо ны ныгах дзюб, дзюб. Hoсым дзюб ап стол. ДЗЯРАБ (дзіряб). Пра піццё епіртнога. Адзін стыканчык выпіў, a ўсьлед i другея na рюмычкі дзіряб. ДЗЯУБУНЬ. Гл. дзёўб. Пятух дзяўбунь у нагу, малый у крік. ДОРГ (дорьг). Пра шморганне, нарывание. Карова дорьг к сабе вярёўку, я i пыляцела. Ныга нырывиіць дорьг, дорьг. ДРАГ (дряг). Пра бег (жывёлы). Увесь табун дряг у атаву к Пархвенывым кустам. ДРАП. 1. Пра драпанне. Ета ці ня кошка драп, драп зы дзьвірямі. 2. Пра ўцёкі, імклівы бег. Максім топ ныгамі к яму: злаўлю, дык ён драп у бірізьняк. ДРОГ (дрёг). Пра дрыжанне, трасенне. Ідзець дрёг