ГУРК. Гл. гур І. Bopt аччыніўся, бульба еурк ны ЗЯМЛЮ. ГУТА. Пра гушканне. Гута раз, гута два. Гу-у-ута, гу-у-ута, вісока, вісока. . ГУТАЧКІ (гутычкі). Toe ж. Садзіся, гутычкі будзім дзелыць e табою. ГУТКІ. Toe ж. Гу-уткі, гу-уткі, уверьх — уніз, уверьх— уніз. ГУХ. Пра цяіккае, але мяккае падзенне. Мяшкі зь лёным гух, гух с хаты. ГУЦЕНЬКІ (гуцінькі). Гл. гута. Гуціцькі ны вярёвычкі. ГУЦІ. Toe ж. Садзіся, гуці зьдзелыім, Гу-у-ці, гу-у-ці. ГУЦЬ. 1. Гл. гута. Гуць яшчэ раз, гуць, гуць. 2. Пра хістанне. Ідзеш, доскі ны маету гуць, гуць, як толька ні прывилюцца. ГУЦЬКІ. Гл. гута. Ня бойся, мы гуцькі ціхінька, астарожнінька. * ГЫ. Пра грубы вокліч. Ш ш чога ні зь якыга гы-ы ны яго. ГЫКToe ж. Усё гык i гык, пы-чылавечыскі ні скажыць. ГЬІР. Пра гырканне; перан. пра грубае выказванне. Сыбака гыр к ныгам. Усё гыр i гыр, усё ні як нада. ГЫРК. Toe ж. Іс-пыд ганык гырк, a вылізьць ня лезіць. Hi скажыць як yce, усігда гырк, гЫрк. ТЭК, Пра грукат, удар. Гэк, гэк, доўга нечым ны дваре стукыў. Гэк яго кійком пы плічах. ГЭП. Гл. гоп. Думылі, ў цянёты жарёбку зловім, а йна гэп цірізь вярёўку i толька была. ГЭР. Пра гырканне. Милінькій, a ўедлівый, гэр, гэр к ныгам, глядзі, хваціць зубамі. ў ГЭХПра размашысты ўдар. Рызмахнуўся, гэх, суку витыя калодка, а зразу рызъляцелыся. ДЖВУХ. 1. Пра імклівы бег. Стыяла ціха, а тады джвух з двыра як мітульга. 2. Пра моцны ўдар. Джвух у вуха, то ŭ атляцеў, ДЖМУХ. 1. Toe ж. Hi c таго, ні сь сяго джмух пы грідах. 2. Toe ж. Джмух пы затылку, каб уняўся. ДЖМЫХ. 1. Пра гучнае чмыханне. Карова ныздрямі джмых i кытанула ў клевір. 2. Гл. джвух 1. Вырвылыся цёлычка i джмых у ячмень