Народная лексіка (1977). А. А. Крывіцкі, Ю. Ф. Мацкевіч

 ◀  / 289  ▶ 
ПЪДЗЪКНУ'ЦЬ зак. Кінуцца бегчці. Каровы калі пъдзъкнуць — іўавёс! ПЪДЛЯЧЧО' я. зборн. груб. Хатняя жывёла. Нада ж гёнъга пьдлічча нъкармщъ. к ПЪЛЪНЬНЯ' ж. Палонка. Ня йдзь нъ Сіляўньи Рох — там пълънъня. ПЪЦУРЬГЦЬ зак. Паразбіваць на дробныя асколкі. Тарэлъчш ўсё пъцурыу. ГТЬЦЯГУЧІІКІ мн. Пацягванні. Нада ужо спаць іці а то пьцягушкі. ПЪШЭ'ЦЬ незак. Пашчыпваць (у роде). Ат Мятнъх канхвёт у році пъшыць. - ПЬГХЪУКА ж. Пыса. Пчъла карову за пыхгуку ўкусіла. ПЯЮ'ЛЬЛЯ ж. Пяюха. Во пяюльля: так красгва пяёць! РАБУ'ЛА м. i ж. Румза. Равула, ні днём ні ноччы тъбё спакбю німа. РО'УШЦА м. i -ж. Рауня, равеснік. Гётъи бъранъка той авёчъццы рдуніца. РУ'ДЪЧКА ж. Сухая галінка сасны або елкі з рудой хвояй. Аеонь луччы рудъчкъм1 ръспал1въцъ. РУКА'ТЪИ прым. Майстар, умелец. Ён жа рукатъи/ што хочъш зьдзелъщь. РЪЗДРАГБЕ'ЦЬ зак. Ператварыцца ў дрыгву. Нъ лугу ръздрагбёла — прайці нёік. РЪЗЬЗЯПЕ'НЩЬ зак. груб. Шырока расчыніць (дзверы). Во рьзьзяпёніў хату — холъду напусьціш! РЪСТРУХА'ЙЛА м. i ж. Разявака, расцяпа, Гёта ш гёнъи ръструхиила ціржьсядзёльнік мой ссорьу. РЭ'ХВІНА ж.: Рэхва. Рэхвіна звалыъся, кола зломіцца. СВО'ЙСКЛШЪИ прым. Свойскі. Авёчкі свбисклівьі: пъзавёш — і ідуць к рукам. СІГАЛЕ'ТКА м. i ж. Цяля або ягня, якое нарадзілася ў гэтым годзе. Гета цялушъчка сігалётка. СГДЛІР м. пагардл. Тоўеты, лянівы коткІдзі, сьдлір, мъшэй лавщь! СІУКА-ВАРО'НКА ж. Сіваваронка. Сіўка-варонка — краавъя птушкаі СКАСЬЦІ'ЦЬ зак. Спляжыць, падмяць пад сябе, змяць зналёту. Мікольва карова скасьціла нашу атразу
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

гёнъй, гётъй, карбва, карбву, лўччы, напўсьціш, нбччы, птўшкаі, пъшэць, пыхгўку, пьцягўшкі, рабула, равўла, рбці, рдўніца, роушца, рудъчка, рука'тъй, рукатъиі, рукатъй, ръздрагбець, ръзьзяпенщь, ръструхайла, ръструхййла, свбйсклівьі, сво'йсклшъй, свойсклшъи, скасьціць, ссбрьў, сігалетка, сіляўньй, сіўка-варбн, хблъду, ідўць
13 👁
 ◀  / 289  ▶