іны к нам прысунуліся вечарам, спаць нада ўжэ (Цагельня, Раг.). Параўн. прычэпаць. ПРЫСУ'ХА ж. 1. прыгажуня, чараўніца. Ета ж ня дзеўка была, а прысуха, хлопцаў табунамі вадзіла (Касцюкоўка, Гом.); 2. сіла (звышнатуральная). Як прысуха якая прысушыла мяне да яго (Халочча, Чач.); Калісь гаварылі, што вядзьмар на вецяр прысуху кідая (Ліпнякі, Лоеўск. + Баравое, Лельч.; Ломыш, Хо й іі.). ПРЫСУШЬГЦЬ зак. прывабіць. Ганна таго хлопца ох як прысушыла (Хутар, Светл.). ПРЬГСЦЕНЬ м. рамка (да сцяны для снавання кроснаў). Прысцень зрабіла на глухой сцяне (Нісімкавічы, Чач.). ПРЫСЦЯБНУ'ЦЬ зак. прышпіліць, прышыць (крылу). Знімай летнік, прысцябну трохі хлясцік, а то баўтаецца (Чырвоны Маяк, Гом.). ПРЫСЦЯЖНЯЖ м. конь (прыпражны). Да караннога каня прыпрэжаны прысцяжняк (Насовічы, Добр.). ПРЫСЬГРЫЦЬ зак. 1. даручыць, прымусіць. Сама жонка пайшла, а мужу прысырыла дома рабіць (Бялёў, Жытк.); 2. прыручыць. Вялікого собаку вельмі важко прысырыць (там жа). ПРЬІСЯТІКА ж. прысяданне. Добра мы польку з прысядкай танцавалі (Баравікі, Светл. + Бялёў, Жытк.; Марозавічы, Б.-Каш.; Піркі, Браг.; Хізы, Ветк.). ПРЫТАБАЖ м. капшук. У дзеда адмысловы прытабак (Вуглы, Hap.). ПРЬІТАГА'НІЦЬ зак. прынесці, прыцягнуць. Ты глядзі на етага чорта, што ён прытаганіў (Быч, Карм.). Параўн. прытараніць, прытурачыць. ПРЫТАРАБАДШДЬ зак. прымчацца, прыехаць. Ен ка мне прытарабаніў на матацыклі, a ні то што к вам пішком ходзіць (Вітлін, Раг.). ПРЫТАРАФІЦЬ зак., тое, што прытаганіць. Прытарань ты хоць яблыка з дому харошая, у смак з'есці добра (Вітлін, Раг.). Параўн. прытурачыць. ПРЬЕТКА прысл. хутка. Ох, не работаецца прытка (Неглюбка, Ветк.). ПРЫТЛЕўЛЬІ прым. спарахнелы. Бачыў у бетонкі прытлёлае бервяно (Бялёў, Жытк.). ПРЬГТНЫ прым. спрытны. Які ты прытны. Кінь сваю прыткасць, а то дайграесся (Кабанаўка* Жлоб
Дадатковыя словы
зесці, прысцябнуць, прысцябнў, прысўнуліся, прысўха, прысўху, прытле^льі, прьітаганіць
3 👁