f ў ў / ' „ли хаіія дзіўчаты былі. I ў суседзіў былі. Пасядуць, дык ноч, усю ноч нашай сыііваюць, ож зънялюбеюцъ. Ьарыс. p., Трасцяніца. ЗНЕЩЛЬКУ - прысл. Знянацку. Сабака зьнёцільку як кініцца! Сеин.р., Падворыца. (Л. Д.). Параўн. (таксама з беларускіх гаворак): зьнячэўку, зьнёцікі, зьнёціку. ЗУХАВАЦЬ - дзеясл.,-ўю, -ўеш, незаконч. mp., непераходны. Фанабэрыцца, задавацца. Тдлькі ŭ умёеш зухаваць, а як што рабіць, то рук ні маеш. Ашм. p., Галыпаны. (M. П.). ЗЫКНУЦЬ - дзеясл., законч. mp., пераходны. Застрашліва, пагрозна крыкнуць (на кагосьці). Параўн.: зык, зыкі - сінонім да гук, гукі. Бацькаяк зыкня на дзяцёй, дак ажу шчыльля лёзуць. Светл. p., Кіцін. (Еф. Б.). КАЛЕКІ - прьшетн., -ая, -ae, -ія. Калека. I ён калёкі, i яна калёкая, а вось гэдак зышліся ŭ жывуць сабё паціхянько. Шчуч. p., Ражанка. А бдльшы ў йіх зусім калёкі. Такого калёкаго ŭ даглядаць цяшко. Шчуч. p., Будраўцы.t __ КАЛЕЛКА - наз., p. агульн. p. Чалавек, які вельмі баіцца холаду, шрзляк. Калёлка ты. Усядьі ты мёрзьніш. Сенн, p., Падворыца. (Л. Д.). Параўн.: калёць, акалёлы, калёлая бярэ, акалёць, скалёць. КАМЕНКА - наз., p. -i, жан. p. Брук, забрукаваная каменем вуліца, дарога. Праёдзяця мётраў дзъвёсъця ŭ на камянку павёрняця. A na шчянцы даёдзяця да пяраёзду. Асіповічы. КАНЧАРЫК - наз., p. -a, мужч. p. Нож-зломак, нож з адламанаю Дзюбкаю. A наштд ў дардгу даваць нож добры? Узяў бы канчарык, i добра было n. Acin, p., Верайцы. КАПАЧКА - наз,. p. -i, жан. p. Назва асобы ад дзеяслова капацъ (бульбу), жанчына, якая капае бульбу. Сёлета дарагія (пра наём) капачкі, мусі, будуць. Ашм. р., Галыданы. (М. П.). КАРАЎКА - наз., p. -i, жан. p. Маленькая i неахайная жанчына. Тая караўка ня вышла? Сенн, р., Падворыца. (Л. Д.). КАРЫ СТАНЫ - прьшетн. (дзеепрыметнікавага паходжання), -ая, ае, -ыя. Такі, якім карысталіся, які ўжываўся; такі, які "быў у карыстанні". Такая ндвянькая ŭ добрая (лодка), мо' яшчэ не карыстаная ні разу. Навагр. p., Міратычы. Прывдсъця малдць да нас, у наш млын, тдлькі што паставілі камінь, яшчэ ні карыстаны зусім. Маладз. р., Сычавічы. КАСАЛАПЕНЬ - наз., р. -я, мужч. р. Нязграбны, непаваротлівы чалавек. Вёчна ходзіць як пужала, касалапёнъ той. Рас. р., Бухава. Як паёхаў касалапёнь мой у лес... Тамсама. (М. В.). КАСАПЛЁТКА - наз., p. -i, жан. р. Параўн.: коса \ плёсці. Стужка ў касе Касаплётка ды ндвінькаяў касё! Брасл. р., Купчэлі. (В. П.). КІРМ ЁЛІК - наз., р. -а, мужч. р. Нож-зломак, нож з адламанаю дзюбкаю. Мама, які мне нош узяць у грыбы? - Вазьмі, на сталё ляжьщъ, кірмёлік. Старыя Дарогі, Горкі. (I. Л.). Параўн.: канчарык
Дадатковыя словы
бўдуць, гўкі, жывўць, мўсі, пўжала
12 👁