ДАЎНА – прысл. Даўно. А ці даўна прыехалі? Леп. р., Ушач. Мы ўжо даўна сядзім, а нікога ня было тут. Барыс. р., Трасцяніца. ДАХАТКІ - прысл., з дзіцячае лексікі, як форма суб'ектыўнай ацэнкі ад дахаты. Чаго ты ходзіш па вуліцы? Хадзі да хаткі. Мядз. р., Купа. Параўн.: дадому (ад "дому"). Глускі р., пас. Янкі Купалы. ДАЯДЛЫ прымет. Дакучлівы. Даядлыя дзяўчына, нідзе табе пра-ходу ні дасьць. Леп. р., Арэхаўна. (К. П.). ДУПЛЯК наз., р. -а, мужч. р., ацэначна-зніжальнае; ад дупло (дуп-ле). На выгляд мажны, а без сілы, нядужы, нямоцны (пра чалавека). Толькі на пагляд здаровы, а дупляк, – німа сілы. Ст. Бабруйск. ЖАВІНА наз., р. -ы, жан. р., жавіна жавіны. Ажыны (ягады). Мсціслаў. ЗАВЯДЗЁНКА - наз., р. і, жан. р. Звычка, звычай. У яго такая за-вядзёнка: перш хлеба зьесьці, а тады хоць чаго. Светл. р., Кіцін. (Еф. Б.). ЗАГАЛЬНА - якаснае прыслоўе, выш, ступ. загальней. Заядла, дра-пежна, заложна (працаваць). Гл. загальны. ЗАГАЛЬНЫ - якасны прыметн., -ая, -ае, -ыя. Заядлы, заложны, дра-пежны (у працы; пра чалавека). Вельмі ён загальны ў працы. Калі возьмяцца, то вельмі загальна робіць. Вал. р., Пярэжыры. ЗАГРУБЕЦЬ - дзеясл., -ю, еш, непераходны, законч. тр. Стаць ця-жарнаю, зацяжарыць. Маня ш, кажуць, зноў загрубела. Кап. р., Русакі. (Н. Д.). ЗАКЛАДЗІНЫ - наз., адз. не мае. Пачатак будоўлі, заснаванне бу-доўлі. Сёньня ў Антося закладзіны, гарэлка трэба. Кап. р., Русакі. (Н. Д.). ЗАМІЖ - прыназ., з родным. За, замест. У таго Дзяніса, што прадае сучку заміж ліса. Бяр. р., Лысуха. ЗАМУРЗАНАЕ - - прыметн. (дзеепрыметнік). 1. Замурзанае (дзіця). 2. Воблачнасць, нячыстае (ад воблакаў) неба. Ці ехаць? Ні ехаць? Неба неяк замурзанае, мусіць на дож. Глускі р., Клетнае. ЗАМУРЗАЦЦА дзеясл, І спр., законч. тр. 1. Замурзацца. 2. Зацягну-цца воблакамі (пра неба). Касілі як дым надвор'е. А толькі зьбіраямся разьбіць пракосы, а небо замурзалася. Глускі р., Клетнае. Гл. мурзатае (2), замурзанае (2), мурзацца (2). ЗАРВАЦЬ (ЗАРВЕ, ЗАРВАЛА) – дзеясл., І спр., законч. тр., непера-ходны, безасабовы. Пазбавіцца, страціць мову, змоўкнуць, з адценнем непашаны, у кленічы. Чаго маўчыце ўсё? Ці вам зарвало? Хай йім зарве, што яны так кажуць. Глускі р., Клетнае. Усю раніцу крычыць і крычыць! І ні зарве ёй! Тамсама. ЗАРВАЦЬ (ЗАРВАЛА, ЗАРВЕ) дзеясл., І спр., законч, тр., непера-ходны. Запусціцца, перастаць даіцца, даваць малако (пра карову). У нашай фермя ўсё каровы пазарывалі, бярыця ў мяне малако, пакуль дойіцца