ку на галаву як трэба, каб брызгуле было відаць, а то акруціла абы-як. БУ'БЛІКІ мн. Бутоны. Вунь якія бублікі на кусьцеі На бублікі ў нас яшчэ кажуць пупяхё. БУНТ м. Скрутак ільновалакна пасля апрацоўкі на грэбені. Пасьля грэбеня валакно скручваяцца ў бунтэ, ці зьеяскі. ВАДЗЯ'К м. Дажджавы чарвяк. Пайду вадзякоў накапаю, вадзяк добро на рыбалку. ВА'ХТА ж. Bip, падводная яма. Вунь, глядзі, нейкая вахта, дна не відаць. ВЕРАУЧА'НКА ж. Ручка ў вядры, зробленая з вяроўкі. У нас вераўчанкі да вёдраў вельмі добра робяць, крапчэй за жалезныя. На іх кажуць i почапкі, але рэтко. ВЕ'ЯНЬ, ВІ'ЯНЬ м. Белая намаразь, якой пакрываюцца дрэвы зімой. Калі ўзімку велькія маразэ, веянь на дрэвах вісіць. ВОТІАЦЬ ж. Эпілепсія. Вопаць — гэта падучая хвароба, цяшкая вельмі, яна кідая чалавека, ён ляжыць i б'ецца. ВУ'СЯЛЬНЩА ж. Вусень (матыля). Матыль робіцца з вусяльніцы. ВУШЛА'ЧКА ж. 1. Курыца, у якой па баках галавы вырастав чубок. Вушлачка i чубатка — яны падобны адна да аднэй, толькі ў вушлачкі чупкі вырастаюць na баках галавы, а ў чубаткі сьпераду чубок. 2. Зімовая шапка з вушамі. У нас зімову шапку з вушамі называюць вушлачкай. ВЫБО'Й м. часцей мн. ВЫБОЧ. Яма, выбоіна на саннай дарозе. Каля Дварца такія выбоі на дарозе, што i алтобус можа перакуліцца. ВЫТРАБІНЫ толькі мн. Амецце. ВЫДА'ЧА ж. Пасаг (маёмасць i грошы). Я выходзіла замуш, дак бацька доў добру выдачу, а цяперачы ляхчэй выходзіць дзяўчатам. ВЫ 'ДЫМЩЬ зак. Вытрымаць цыбулю зімою ў цёплым месцы (каля печы). Кап цыбуля не пайшла ў стрэлкі, яе патрэбна выдыміць каля печы, трымаць яе там, яна будзя крапчэйшая. ВЬРДЫМЛЕНЫ прым. Вытрыманы зімою ў цёплым месцы (каля печы). Для пасаткі лепяй выдымленая цыбуля, якая выдымілася каля печы