Жывое слова (1978). І. Я. Яшкін, Ю. Ф. Мацкевіч

I. К рам ко 3 ЛБКСІКІВ. БЕРЛЖНЛГэты артикул з'яўляецца дапаўненнем да раней надрукаваных пад назвай «Мясцовыя словы адной прынёманскай гаворкі»'. Сюды ўвайшлі словы, якія не зафіксаваны «Беларуска-рускім слоўнікам* (1962), або адрозніваюцца значэннем, ці маюць іншую фонамарфалагічную структуру. АЛО'Х м. Канец. Бліско ні падлаеь, бо дзяравяка можа атскочыць, дасьць па галаве — i алох табе будзя! А'ЙКАЦЬ, О'ЯКАЦЬ незак. Енчыць. Пярастань ты ойкаць, ні так ужо табе i баліць! АПIВОЛИ м. Абдзірала. Ен нідзе свайго ні папусьціць, i беднаго ні пашкадуя, апівош такі. АРШЭ'НЦЫ мн. У выразе: Каб цябе (яго) аршэнцы з'елі — каб на цябе (яго) ліха. Хай яго аршэнцы з'ядуць, калі ён г эт а г о н і х о ч а е с ьці! АСЯНЧУ'К м., н., АСЯНЧУ'ЧКА ж. Ягня асенняга акЬту. Гэтыя ягнята — парка, абоё асянчукё, але адно за зіму трохі закажаняло, дак меншаё, а другое вунь якоё вырасло. АХА'ЙВАЦЬ незак. Ганіць. Чужую работу ён привык ахайваць, а сваю нябось заусюды захвальвая. АХА'ЯЦЬ зак. Заганіць. Ты так ах а яла маю работу, што ўжо й рукі ні ляжаць да яе. БАЛЭ'ХТАЦЦА незак. Плюхацца. Бы ні вельмі балэхтайцяся ij вазярні, бо яшчэ рыбінаі каросты набярацёся! БАРАБО'ЛЯ *: Бульба. Як паехаў зяць да цёшчы,— запрасіла сесці, паставіла бараболю з мундзярамі есці. (3 песні.) 1 3 народнага слоўніка. Мінск, 1975; Народнае слова. Мінск, 1976; Народная лекеіва. Мінск