на i хрэніна — адно сцябло, адзін корань хрэну; чарнічьна — адна ягада чарніц; чшчыньніна — куст i адна ягада шыпшыны; шпуригушъна — адзін куст, адна галінка спаржы; шчавіліна — адно сцябло, адзін лісток шчаўя; юргініна — адна кветка i адзін куст вяргіні; ягьдзіна — адна ягада; ядлёнчьна— адзін куст, адно сцябло ядлоўцу. Матэрыял падаецца фанетычна, спрошчанай транскрыпцыяй. Рэдукаваны галосны сярэдняга над ему задняга рада абазначаецца ў артикуле літарай ъ. Для вызначэння дакладнага літаратурнага адпаведніка назвы раслін былі выкарыстаны наступныя крыніцы: Беларуска-рускі слоўнік. M., 1962; Руска-беларускі слоўнік. M., 1953; А. И. Киселевский. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. Минск, 1967; Беларуская Савецкая Энцыклапедыя, тт. I—XI. Мінск, 1969— 1975; С. С. Станков, В. И. Талиев. Определитель высших растений европейской части СССР. М., 1949; Травянистые растения СССР, тт. 1—2. М., 1971; Лекарственные растения и их применение. Минск, 1974; Pflanzen imd Tiere. Ein Naturfŭhrer. Leipzig—Jena—Berlin, 1971 i інш. АГА'ТКА ж. Агатка. Гэтьі зёлкі завуцца аеаткі. АГРЭ'СТ м. Агрэст. Агрэст нейкі ў мяне дзікі, расьцець, а ягът нет. АДУВА'НЧЪК м. Адуванчык. Вун адуванчък, дмухні, дък увесь пушок атляціць. АЖАВРНЫ мн. Ажыны. Ажавіны калючъ'г, лісьця зялёнъя, цёмнъя. АЖАВРНЬШК м. зборн. Ажыннік. Ня лесь у ажавіньнік, апколісься глатка [зусім, увесь]. АГР м. Аер. Нъдзярыц1 йдзіці, ръбяты, aipy лі сажълш, пъ хаці пакідьім. На 'іры хлеп пяклі ўпярот — во пахнуў. АЛЬВА'С м. Альяс. Альвасъм пръкладз'ь дъ ранкі, кап скарэй гаыъся. АФЛІК м. Уман. Арлік ат падрыву п'юць, ат уплавуў п'юць. АСО'Т м. Асот, бадзяк палявы. Ат асоту спасу нет у гародзі — як яго выкърънщь? АСЬКА ', АСАЧЬГНА, АСЯНЧЫ 'НА ж. Лсака. Асакх на потсьціль нъкашу. Кап хоць якой асачыны нъкасщь. Нада хоць асянчыны аткасіць. Сяньнік асянчыный быў нъшхнёны
Дадатковыя словы
калючъг, пръкладзь, пюць, шпурйгушъна
13 👁