УЗЛУ'ЖЖА м. Месца каля луга. На ўзлужжы можа быць мокро, не хадзі туды, сядзі ў хаце. УКО'ІПЧВАЦЬ незак. Уграбаць гной у баразну перад пасадкай бульбы. Трэба пайсьці ўкошчваць гной — сёднячы картоплю будзям садзіць. УПЕ'КІШЧА, УПЕ'КІШЧО н. Папрок. А потым ты мне ўпекішча зробіш; не, лепяй сама думай, як сказаць яму. УСТУ'ПКІ толькі мн. Сандалі. Уступкі — так кажуць, бо ў іх лёхка ўступіць, улесьць. УТАРА'К м. Другі рой. Першы рой у нас называюць пяршик, другі — утарак, ну, а на трэці рой кажуць трацяк. УЦІКАНЕФ м. Уцякач. У вайну па лясах много ўціканераў было. Некаторыя кажуць зьбяглёц. УКУШВАЦЦА незак. Раз'юшвацца, вельмі злавацца. Мой стары, калі толькі пажаніліся, як уюшваяцца, хоць с хаты бягі, такі страшэнны быў. ФА'НДЫ мн. Гл. каморкі. Смаршкі находзяць na фандах, яны як склаткі на іх. ЦЫБУ'ЛЬКА ж. Асака светла-зялёнага колеру, якая пачынае расці ранняй вясной. Цыбульку добра ядуць коні i каровы, гэта такая асака. ЦЫБУ'ЛЬНІК м. Гл. цыбулька. Цыбульнік — гэта асочнік сьветла-зялёны, яго любяць каровы. ЦЬВЁРДЫ прым. Густы, круты (пра кашу). Цьвёрду кашу зварыла, трэба цяперачы малаком разбаўляць. ЦЯ'МЯР м. Цемра. Які цямяр, можна галаву зламаць у гэтым калідоры. ЧА'ТА ж. Чарада птушак. Вунь гарабЧ ляцяць — цэлая чата, так у нас гавораць. ЧАЧО'ТКА ж. Ствол бярозы з кручанымі валокнамі. Ствол у бярэзіне вельмі цьвёрды i ўвесь кручаны, як бы ў квяткох — такую бярэзіну называюць у нас чачоткай. ЧХА'ЧКА ж. Чханне. Напала на мяне чхачка, мо paзоў дзесяць чхнула, так i ехала ca сваей чхачкай да Навагрутка. ША 'РПША ж. Драпіна. Дзе гэта ты бадзяўсё, мой міленькі? Ат чаго гэта шарпіны ў цябе на твары? ШАТРО'ВІНЫ толькі мн. Адходы памолу ад круп i ад шатраванай мукі. Калі мелям крупэ, што астаецца — гэта шатровіны. ШАХАЦЕ'ЦЬ, ШАХЦЕ'ЦЬ незак. Шастаць (пра