ЗЬЛГПАК м. Дрэва з двума стваламі. Зьліпак — гэта калі два ствалэ з аднаго кораня тырчаць, але татя дрэвы рэтко бываюць. ЗЬЛІ'ПКІ толькі мн. Гліняныя гаршчочкі-спарышы. Зьліпкі, ці спарышэ, калісьці ў мяне былі, вы бы паглядзелі, але, на жаль, зарас не робяць зьліпкаў. ЗЯВА'НЯ н. Пазяханне. Нешта зяваня разьбірая, мо класьціся спаць? ГВЯНЬ м. Гл. веянь. Была на вуліцы, такі там івянь на бярозе. ІКРА'Ч м. Ікра рыбы. КА'ДАУБЯНЬ м. Лодка, выдзеўбаная з суцэльнага тоўстага ствала дрэва. Кадаўбянь — гэта даўней казалі, а зарас белым кажуць човен, але ўсё — лотка з дзеравіны. КАЛЬЦО' н. Абручы ў нераце. У нас мало кажуць каблук, а ўсё кальцо ў нераце. K A M O T K I толькі мн. Складкі (у смаржках). У смаржкдх заўсёды бываюць каморкі, як складачкі нейкія. КАНОТІНЫ прым. Канапляны. Канопнае семяно добро на масло, калі выціскаць яго. КА'НЯ м. Гл. баняк. Гэта такі бідон — каня, у ім малако возяць. КАПЯ'НКА ж. Малая капа сена. Вунь капянка стаіць, i яе патрэбна ўораць, а то дошч находзіць. КАРАВЭ' толькі мн. Маршчыны на твары. Колькі табе гадкоў, дзяўчына? Нешта i карабоў не відаць. КАРЧУЛИКА ж. Недагарэлае палена дроў. Выкінь ты гэту карчушку, а то печ доўго не закрыяш. КАСТРАМА' ж. Цвёрдыя адходы пры апрацоўцы льну. Адны кажуць на цьвёрдыя атходы кастрама, а другі скажа кастра, кастрыца. КАЦУБЕЛИКА ж. Гл. карчушка. Як гэта ты паліш у печы — адны кацубешкі ляжаць. КАЧА'НКА ж. Калыска, якая стаіць на падлозе. Кап дзіця не плакало, калыску гэту качаюць, таму i называюць качанка. КАШУ'ЛЬКА ж. Абалонка лічынкі пчалы. Кашулька ад лічынкі ідзе толькі ў ашчыны. КОЛНЧЫЦЬ незак. Драпаць зямлю (пра курэй). Вунь, куры граткі кошчаць, ідзі выгані, а то нічога не вырасьце
Дадатковыя словы
кадаубянь, ікрач, ўбраць
3 👁