ніцы, што ступаць - панажаі, чаўнок, цэвачка. Яе сукалам сукалі. Перабіранкі ткалі, дзярушкі, мяшкі. Бывае наснуюць ужэ етым купляным, a шэрсць (авечкі ж дзяржалі) уфарбуюць, паткуць, ужэ каб трохі харошае было. Мама наша умела перабіранкі ткаць - перабірала ўжэ. Я недзе i вышывала крэсцікам. Вышываць, я мала вышывала. Трэба было прасці, каб болын напрасці, каб наткаць мяшкі ж. Ткалі, каб было на порткі, на кашулі - гэта ж усё трэба было ткаць. *** Дзежка спецыяльна была дзеравянна хлеб учыняць. Як есь кіслае малако, картошкі наскрабуць, стаўкуць. А патом ужэ таго малака i мукі троха рашчыняць, каб паткіснуць. Добра, дак за суткі ўкісне. А як не, дак i двое. Тады ў печ на такіе лапаткі. Дак быстрэй патходзіць, смачнейшы. А на сковарадах, дак бывае на закалец спадзе трохі. Мама наша натта харошы хлеб пякла. А ўжо сусетка наша жыла (бывае выйдзе хлеб, ето ж ні то, што цяпер купіш) пойдзеш пазычыць, дак хазяін ужо кажэ: «Hi знаю, ці данясеш да хаты». Hi ўмела хлеб пячы. Запісанаў в. Васілёвічы Навагрудскага р-н аў 1999 г. М. П. Чабан ТЭКСТЫ 3 ВЁСКІ СУРСКА-ЛІТОЎСКАЕ ДНЕПРАІМ ТРОЎСКАЙ ВОБЛАСЦІ (УКРАИНА) Веска Сурска-Літоўскае Днепрапятроўскага раёна Днепрапятроўскай вобласці (Украіна)1 знаходзіцца на паўднёвы захад ад г. Днепрапятроўска. Заснавана ў 1794 г. перасяленцамі з мястэчка Дуброўна Магілёўскай губерні (цяпер Віцебская вобласць). Цяпер тут жывуць пераважна нашчадкі тых перасяленцаў. У гаворцы захаваны амаль ўсе дубровенскія асаблівасці. 1 П адрабязней пра вёску гл.: Мікола Чабан. Н а ўзм еж ках цвіла i выстаяла. Беларуская веска амаль у цэнтры Украіны // Голас радзімы, № 45 (1771), 11 лістапада 1982 г. C. 5. 10a Зак
1 👁