А ў матулі ва дворыку То белы цвет. А мне маладой Немілы свет». Расказвае Рымаш Ёзас Адамавіч, 1908 г. и. Каб я меў хадакі I анучы белы, Так паехаў бы ў сваты Да шляхцянкі смела. Л. П. Кунцэвіч, Т. М. Трухан 3 ГАВОРКІ ВЁСКІВАСІЛЕВІЧЫ НАВАГРУДСКАГА РАЁНА Расказвае Стэфановіч Галіна, 1929 г. н. Во тока што пашоў нёдзе пат хлеў мой мужык. Ён немы, а на нагах мазалі, а на рукі геты паліатрыт. Бог сцярох, німа дзяцей. Кроўку дзержымо шчэ, кабанчыка, курэй. Карову кажды сваю па вочарадзі пасе. Во геты канец пака захіляецца туды адна вочарадзь, а там ужэ другая вочарадзь. Не, паасобку не, хто б гэга кажны дзень выхадзіў бы. У гародзе наудалую садзім, што папало, а вырасце, ні вырасце... Гуркі во кала вуліцы сохнуць. На нас во дурняў бог i дажджу ні дае. Во тая бабка, што памерла, казала: «Так было яблыкаў, сыпаліся, як мост». Капалі во беднуй дол, нідзе сырога пяску. У калхозе. Дзе ж мы былі ніўдалые? Як хто на ферме рабіў, то зарабіў пэнсію. А на гэтых паляводчаскіх - ярунда. Зарабіла тры мільёны ўсяго. Гэты месяц палучыла тры, а тыя... Я шчэ двох ні палучала, а хто на ферме - па дзевяць палучаюць. Шчэ шчасце, што сваю, во пака можам, карову трымаем. Так папробуй пражыві - тры мільёны. Пойдзеш да аўталаўкі, больш як
1 👁