АДКУЛЬЗ'ЯВІЛАСЯВОЗЕРАСВЩЯЗЬМае мамы ўжэ бабушка расказвала, што тут када-то было горат, дзе гэто озера Сьвітась. А патом как-то рэско, проста там вада фантанам - i ўсё затапіла там, усё чысьцянько. Возера Сьвітась назвалі. ПРАКЛАДМожа гаварылі, што пат тымі дубамі нейкі рускі цар ехаў у залатой карэце. I там дзе-то пад дубам ён эту карэту закапаў залатую i забыў дзе. Дзе ш ты ўспомніш! I ніхто не ўзнаў. Шукалi, а дзе ш ты знойдзеш! Каб знаў, пат якім дубам - там жа ж многа было. ЯКЖЫЛІПРЫ п о л ы п ч ы Пры П о л ы і і ч ы, я вам скажу чэсна, вельмі не гультаілі. Да паноў хадзілі, рабілі - наймалі. Во дзень паробіш, пажнеш - ён табе злоты ці два, ці паўтара заплоціць. А як хто гультай - дрэнно жылі. I цяпер гэдак, i ўпярод гэдак, гляньце. Рас хазяін харошы, хазяйка харошая - i ўсё будзе добра. То скокам, то бокам i неякжажывём. Жалі сярпамі. Вот у каждого была, вот прымерна два гактары, паўтара гакгара поле. Ну ў адном кусочку сеюць ячмень, у другом сеюць пшаніцу, у трэцім картошку садзілі, а там дальшэ авёс сеял i - па кусочку, як хазяева [скажуць]. А тады сярпамі жалі - такі сярпок есьць, ведаеце сярпок? - ну вот, сярпамі. I жнём, вяжам у мэндлікі - у снапочкі, снапочкі такія. А тады дзесяць штук ставяць у мэндлік: дзевяць становяць, а дзесяты так ложаць [зверху] i накрываюць пакрышачкаю. Вязалі бараду. Вот есьлі ў пана - абвяжуць бораду там, дзе насок такі ў снапочка i сь цьвяточкамі ў вяночак саўюць яго. I тады ўжо пан прыходзіць - яму вешаюць... Вы знаеця, ніплохо было, ніплохо. У каждаго свой лясок быў, у каждаго i свой луг быў, усё чысьцянько [у значэнні 'поўнасць, выключна'] свае тады свае было. Як, значыць, пост, i малака зьбіралі ў бочкі это мая мама расказвала мне. Малако як пост (это шэсьць ня