Жывое наша слова (2001). І. Я. Яшкін, Л. П. Кунцэвіч

Судз. Дапётрыла я, што тая баба абдурыцъ мянё хочыцъ, ды хадала! Стар. ДАСУЖЭ'НЬ м. i ж. Занадта цікаўны, дасужы. Ну гитб, дасужэнъ, ужо зъбёгала, чужых гасъцёй палядзёла? Міх. Такі дасужэнъ усюдых дбидзіць, усячыну знбидзіць. Судз. Надовінь танка тут йішла, i ваш дасужэнъ стану, глядзёў на тоя дзіва. Арэх. ДАЎГАЦЫ'БЫ прым. Даўганогі, цыбаты. Нёйкі даўгацыбы тут хадзіў, вас патаўся. Навас. ДАЯ'ДЛЫ прым. Дакучлівы, назола. Авди, даядлы! Трэці рас пра одно патайіцца, нг аччстіцца. Арэх. Цэлы дзет адну тыніню цягніць: куп i яму цацку! Даядлы стау. Астр. Ты мне кішкі піраёў сваей зъвягай, ня буцъ такі даядлы. Слаб. ДВАИНКЖГ мн. Двайняты. Той менты} ды спарнёйшы. Пашлі на камісію, дык йіх двайнюкамі паставілі. Слаб. Гэны малъчанёнак з двайнюкбу. Астр. ДВАЙНЮ'ЧКІ мн. Дзяўчынкі-двайняты. У брата двайнючкі радзшся. Арэх. А гэта йіх дзёвачка ці з двайнючак? Судз. ДЗЯВО'ШЧЫНА ж. Дзявоцтва, дзявочыя гады. Штб ўжо тую дзявошчыну ўспамінаць, даўно мінула тоя. Судз. Адгуляла свело дзявошчыну, два гады, як замужам. В. Д. ДЗЯРКА'Ч м. Задзірысты чалавек, задзіраха. Слова проці ні скажы, лёзіць біцца, такі дзіркач! В. Д. ДЗЯРО'НІК м. Дранік. Прагаладалася на пасьці, дык дзяронік за мал інінку з 'ёла. Арэх. ДЗЯРО'НКА ж. Бабка. Ня хочуцъ дзёці супу, просяцъ дзяронкі. Судз. Задалася дзяронка ca скваркамі. Навас. ДЗЯРЭ'ННЕ н. Драная бульба. Дзярэння шчарнёйіць, пакуль ты зьбярэсься пячы. Арэх.Дабаўмукіўдзярэння. Шчарб. ДЗЯЎЧУ К м. Дзяўчынка-падлетак. Пад дзёўку падбірайіцца, ладны ўжо дзяўчук. Судз. Дачка ёйная ўжо дзяўчук, гадоў ттнащацъ будзіць. Кубл. ДЗЯЦГНУХА ж. 1. Курыца-квактуха. Дзяцінухаў сусёткі была, у наш ячмень ціплят вадзіла. Слаб. 2. перан. Жанчына, у якой малыя дзеці. - Чагд вы, маладзіцы, так рана дамоў? - А яны ж дзяцінухі, дзяцёй глядзёцъ нада. Судз. ДО'СВЕЦЯ прысл. Досвета, на досвітку. Матка досьвіця ўстаёць. Судз. Досьвіця ŭumi малаціць. В. Д