Да чаго, татенько, боисса, Чи зневаженьки боисса? Не бойса, матенько, не бойса, У чирвоны черевыки обуйса; Топчи вороги пидъ ноги, А пидкиуками пороги.12 (м. Ц е л я х а н ы) 3. Мид брать кесоньку расчесаў, Дт мое уплёты подЬваў, Чи на Дунай-море попускаў, Чи свое ботоньки подвязаў? Як ниженькою ступене, То сестрыцу ўспомяне: Тут моя сестрыца ходыла, Верное дТлечко робыла.13 (м. Ц е л я х а н ы) 4. Маты сына выражала, Мисяцом операзала И зыркою застягнула, Зыркою обернула: — Да поТдешъ, сыночку, У дороженьку щасну Да по діьвоньку красну.14 (м. Ц е л я х а н ы) 5. Не далеко реченька одъ бору, ЗанудЪла дТвонька по дому: — Вези мене, женишокъ, дъ ды ўзяў, Штобъ мой вТночок не завяў. — Да не бойса, дТвонька, не звяке, Коли моя матонька нагляне.15 (в. K p a i) 3 дарэвалюцыйных фальклорных прац адзначым рукапісны зборнік М. А. Рамановіча 16. У зборніку прыведзены тэксты песень з Кобрынскага (№ 1—68) i Слонімскага (№ 69—80) паветаў Гродзенскай губерні. М. А. Рамановіч працаваў настаўнікам Жытлінекага народнага вучылішча Слонімскага навета. Таму, хоць тэксты песень не гіашпартызаваны, мяркуем, што песні ca Слонімскага павета запісаны ў в. Жытлін ці ў яго наваколлях. Пра гэта сведчыць i мова гіесень, хоць паслядоўна дыялектныя рысы ў тэкстах не адлюстраваны. ГІрыводзім урывак з песні № 69. 12 Довнар-Запольскии M. В. Песни пинчуков. C. 24. 13 Там жа. C. 25. 14 Там жа. C. 21. 15 Там жа. C. 27. 16 Романович M. А. Сборник народных песен крестьян Кобринского и Слонимского уездов Гродненской губернии (рукапіс). Мікрафільм рукапісу захоўваецца ў Цэнтральнай навуковай бібліятэды імя Якуба Коласа АН Беларусі (аддзел рэдкіх кніг i рукапісаў
Дадатковыя словы
довнар-запольскйй, пйдкйўкамй
2 👁