Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

Я. А. Чабатар 3 ЛЕКСІКІ ВЁСКІ РУХАВА с т а р а д а р о ж с к а г а РАЁНА Лексічны матэрыял, які падаецца ў гэтым артикуле, сабраны ў час дыялекталагічнай экспедыцыі па збору матэрыялу для Лінгвістычнага атласа Еўропы (ЛАЕ) у 1985 г. Гаворка вёскі адносіцца да паўднёва-заходняга дыялекту. Найбольш прыкметыымі фанетычнымі i марфалагічнымі асаблівасцямі мясцовых слоў з'яўляюдца наступныя: 1) выпадзенне ц у канцы слоў пасля мяккага с (новась, есь, шэсь, гось, кось); 2) ужыванне прыставачнага в у пачатку слова (вагарот, воблако, вочараць, вуксус, воблась); 3) вымаўленне у замест ы пасля губных (муць, адмукаць, вусушыць); 4) вымаўленне зваротных дзеясловаў з постфіксам -ca (памыўса, наёўса, астаўса, забыўса); 5) зацвярдзенне мяккіх губных перад а, о (п'аць, м'акіш, м'асо, жараб'а, м'од, п'атніца); 6) аглушэнне зычных гукаў у канцы слова i перад глухімі (гот, клуп, брытко (выключэннем з'яўляецца дож)); 7) наяўнасць у асобных словах выбухнога ў(гаронкі, гарнец, ганак); 8) захаванне канцавога ненаціскнога о ў назоўніках ніякага роду i прыслоўях (сёно, жыто, зашмаргом, мало, багато); 9) наяўнасць падаўжэння зычных гукаў у інтэрвакальным становішчы (насённе, карэнне, вясёлле) i адсутнасць падаўжэння ў слове сёні; 10) існаванне канчатка -a ў назоўным склоне множнага ліку ніякага роду (вокна, вёдра, куранята). ABA'T м. Авадзень. Авады ўсю карову апкусалі. АГАДА'ЦЬ зак. ГІрыдбаць, купіць. Хоць бы ён сабе касцюм агадаў, палучаючы столькі грошэй, а то ходзіць у адным i на работу, i ў клуп. АГРА'ТКА ж. Агароджа. Пойдзем на клады агратку паправім i пакрасім. АКАПА'ЦЬ зак. Апратаць, надаць чысты выгляд. Домна сама сабе ні акапае, a хваліцца вечно