Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

чалавека. Сын вырас, што з небам гаворыць, a бацькі малый, нязавідныя. ГАЛАВА': ГАЛАВА ПУХНЯ. Хвалявацца, турбавацца ад шматлікіх i цяжкіх думак; ГАЛАВА САЛОМАЮ НАБІТА. Пра някемлівага, разумова слабога чалавека. Што ты думала ад яе пачуць добраё, у яе ш галава саломаю набіта. ГАРКУ'ША ж. Жанчына, якая не выгаворвае p. Гаркуша ўсех перакрывіць, перадражніць, а сама гаворыць p, што трактар ляхоча. ГРО'БЩЬ: ГРОБЩЬ СЯБЕ. Надрываць свае здароўе. 3 гэтага стараня нічога ня будзя, такою работаю толькі гробіць сябе. ГРЭ'ШНЫ: ГРЭШНЫМ ДЗЕЛАМ. Не сумненна, таксама. Я грэшным дзелам спілаваў пень у леся бяс кляйма. ГУБА': ГУБЫ БАНЦІКАМ. Надзьмуцца. Ня ведаяш з якога боку падысьці да яе, сядзя, губы банцікам i маўчыцъ, як сыч; ГУБЫ ЗАКАПЫЛЩЬ. Пакрыўдзіцца. 3 ёю ня пагаворыш, губы закапыліць i маучыць, як сьцяна; ГУБЫ СКЛАСЦІ. Пачаць плакаць. Паглядзі, ужо губы склала, а зарас i сьлёзы пусьціць. ГУ'ТАТАЦЬ незак. Гушкаць. Бацька садзіў на ногу сына i высока падкідаў, гутатаў так вечарам заўсёды, як быў дома пасьля работы. ДАВА'ЦЬ: ДАВАЦЬ ПАТАЧКУ. Патураць. Дзецям патачку ня давай, а то на галаву сядуць, іх любі, як душу, а калаці,.як грушу. ДЖО'РГАЦЦА незак. Драцца, чухацца. Чаго ты джоргаясся, як каросьлівы. ДЗЁМКАЦЬ незак. Надаядаць сваімі размовамі; клянчыць. Прыдзя бяз дай патрэбы i паўдня будзя дзёмкаць, як лавіў рыбу палазамі. ДЗЁМКІ мн. Надаедлівыя разгаворы. У яго адны i тыя ш дзёмкі кожны дзень: колькі разоў у магазін схадзіў i колькі прынёс булак хлеба. ДЗЯЛО'К м. зневаж. Пра чалавека, які выстаўляецца сваімі здольнасцямі, а на самай справе нічога не ўмее добра рабіць. Знайшоўсь такі дзялок, а сам зуп у граблі зрабіць ня ўмея. ДЗЯСЯ'ТУХА ж. Свята, якое адзначаецца на дзясятым тыдні пасля Вялікадня. На Дзясятуху фэст у Гнесічах, трэба будзя ісці ў госьці. ДО'ШЧАЧКА: У ДОШЧАЧКГ Асобы спосаб ткання