Жывое народнае слова (1992). І. Я. Яшкін, П. А. Міхайлаў

каў, а як прыметнікаў, акрамя назоўнага i вінавальнага склонаў: у Марыі Антонаўнай, Галіны Іванаўнай, аб Марьи Антонаўнай, Галіне Іванаўнай. Вядома, што на тэрыторыі Навагрудчыны праводзілася збіранне лексічных матэрыялаў для Слоўніка беларускіх гаворак паўночна-заходняй Беларусі i яе пагранічча. У нашу падборку ўключана лексіка, якая не трапіла ў названы слоўнік. Выключэнне склала нязначная колькасць слоў, значэнне якіх у гаворцы вёскі разыходзіцца ca значэннем, месцам націску, словаўтварэннем у слоўніку. АБАЛВА'НІЦЬ зак. Коратка пастрыгчы ножнамі. Абалваніла хлопца, як авечку, вушы вялікія тарчаць. АБІВА'ЦЬ незак. Абмалочваць жыта (удараючы аб барану з мэтай выбіць самае буйное зерне), лён (пранікам). Абівалі жыто заўсёды на насенё, кап велькім i буйным збожам засеяць. Абіеалі лён на полі пранікам, разаслаўшы дзяругу i палажыўшы дошчачку. АБІ'ДА ж. Крыўда. Плакаць ат абіды, a ня ат болі. Няма болыйай абіды, як ат родных дзяцей пачуць нядобраё слово. АД31НАЯЩАЦЯРО ліч. зборн. Адзінаццаць. Адзінаццацяро дзяцей засталісь у леся начаваць адны. АРШЭ'НЯЦ м. Страшная атрута, яд. За такую работу аршэнцу ты наясіс'я, а ня мяса. АСЛАБАДЗРЦЯЛЬ м. Вызваліцель. Прышлі нашы аслабадзіцялі толькі ў ліпяні, немца тады выгналі. АСЯНЧУ'К м. Ягня асенняга прыплоду. Да зімы ў воўну ўбяруцца ягнята, яны ш асянчукі. АТВО'Й м. Ціхае i вельмі глыбокае месца ў рэчцы. У атвоі рыбу паткарміў, то сённяка добра налавіў. АТПУСЦГЦЦА зак. Атсырэць, стаць вільготным (пра сена). Учора сено было сухоё, a сёння атпусьціласё расою. АТХА'ЯЦЬ зак. Адкачаць. Лець атхаялі хлопца, быў бяс памяці i натто слабы. АКУСЬ выкл. Вокліч, якім адганяюць свіней. Аюсь ат парога, прышла i стала рыць. БАЯЖАЦЬ незак. Клікаць бабу. Чаго ты бапкаяш, сам бы ўстаў дай напіўсь. БСУНДА ж. Няўдалы, ацеслівы хлеб. У мяне пазычала хлеп, як каравай, высокі, наздраваты, а мне прынесла бонду, што хоць у сьцену пыляй