худзюшчы стаў, скорэ ж калоць трэба, а ты яго, мабыць, саўсім ні корміш. ЦЫНКАВА'ЦЬ незак. Пасынкаваць. Найду ў агарод грады папалю, да i памідоры ўжэ трэба цынкаваць. ЦЮХЛЯ'К м. Цюфяк. Hi чапай цюхляк, ён чысты, на том тыдні я яго выбівала. ЦЯМСУК: АТЦЯМКАДАЦЯМКА. Ад.цямна да цямна. Ат цямка да цямка на етуй рабоце ўсе лето. ЧНУЦЬ зак. Падаць гук (з адмоўем не). Як увайшоў у хату, то бабы i ні чнулі. ШНУРАВА'ЦЬ незак. Часта хадзіць узад i ўперад. Гэто вы шнуруючы с хату ў хату мух панапускалі. ШТО займ. Хто. Hi той багаты, што ідзе замуж да бярэ, а той, што сам нажыве (прыказка). ШУМЕ'ЦЬ незак. Хутка ісці, шыбаваць. Так шумела дадому, што аж пьяты патскаквалі. Г. К- Усціновіч ДАСЛОЎНІКАНАВАГРУДЧЫНЫСловы, уключаныя ў гэтую падборку, запісаны ў вёсцы Купіск Навагрудскага раёна. Яна з'яўляецца пра'цягам артыкулаў «Асаблівая лексіка гаворкі аколіц Любчы» \ «Палятынка, манынарка i розны вобуй» 1 2, «Лексіка плытагонаў Прынямоння» 3, «Так гавораць у Купіску» 4. Адметныя фанетычныя i граматычныя асаблівасці гаворкІ вёскі Купіск ужо называліся ў папярэдніх працах. Акрамя гэтага, варта адзначыць наступныя: 1) захаванне ненадіскнога канцавога о: сало, жыто, много} масло, бллско, вухо; 2) выкарыстанне палапізмаў: ровар — веласіпед, цёнгля — заўсёды, гавэнда — размова, філіжанка — ку~ бак, тэчка — партфель, ксёншка — кніга; 3) наяўнасць канчатка -a ў назоўнікаў ніякага роду ў назоўным склоне множнага ліку: парасята, цялята, вокна, вёдра, куранята, ягнята; 4) скланенне жаночых імён па бацьку не як назоўні1 3 народнага слоўніка. C. 53—63. 2 Народнае слова. C. 236—241. 3 Народная лексіка. C. 151 —155. 4 Народная словатворчасць. C