канцы слова, чаргаванне po, ло, ле з ры, лы, лі i інш. Разам з тым у слоўнікавых артыкулах адлюстраваны дыялектныя адметнасці Косаўшчыны, a іменна: a) захаванне канцавога ненаціскнога о ў назоўніках, прыслоўях (сонцо, жыто, просо, мамо, mamo, моцно, кепско, мало, много); б) прыстаўное г перад пачатковым а, у (гарэшнік, гануча, гараць, гарабіна, гуліца); в) канчатак -ay назоўным склоне множнага лікуў назоўнікахніякага роду (вокна,кацянята; гнёзда); г) ужыванне старой, сінтэтычнай формы будучага часу дзеясловаў незакончанага трывання (пісацьму, рабіцьму, касіцьму); д) наяўнасць моцнага якання ў канчатках дзеясловаў другой i трэцяй асобы адзіночнага ліку {будзяш, трымаяш, танцуя, спявая), першай i другой асобы множнага ліку (выбіраям, колям,гуляяця, сябруяця); е) о на месцы a ў афіксе -ся зваротных дзеясловаў прошлага часу ў ніякім родзе i ў безасабовых дзеясловах (сонцо схаваласё, дрэво зламаласё, хмурыласё, сніласё); ж) канчатак -/ў месным склоне назоўнікаў мужчынскага роду (у лесі, у хлебі) i канчатак - э ў месным склоне адзіночнага ліку ў назоўніках з асновай на шыпячыя i p ( на шашэ, на пячэ, на дварэ, на мяжэ); з) канчатак -ом у назоўніках мужчынскага i ніякага роду ўтворным склоне (небом, горадом, светом, медом); i) наяўнасць выбухнога г (ганок, гузік); к) разам з поўнай формай прыметнікаў, займеннікаў i лічэбнікаў ужываецца кароткая форма (добра карова, нова хустка, гэто сяло, сёма гадзіна); л) пашыранасць прыназоўніка да з родным склонам назоўнікаў у словазлучэннях тылу пайшоў жыць да сына, паехоў да Косова, пайшоў да шаўца \ прыназоўніка па з вінавальным склонам назоўнікаў у словазлучэннях тылу ісціпаводуісціпахлеб. Слоўнікавыя артыкулы размешчаны ў алфавітным парадку. Загалоўнае слова прапануецца ў арфаграфічным напісанні з абазначэннем націску пасля галосных i
8 👁