ЖАРТЫ, КАЛАМБУРЫ, ПРЫГАВОРКІ Як ты да мяне па-людску, то i я да цябе па-чалавечы. Лушчык В.І., 1930 г.н., 2000. Алыпаніца Квас. "ЛСонка ўсё хварэла, есьці ні варыла, хаты ні прыбірала — паміраць сабралася. А мужык плача, галосіць: "I якое табе дацъ рады, кап ты ачуняла?" — "Ведаяш, Съцяпанко, стары дуб у Дзядох расъце, ідзі да яго, бо людзі кажуцъ, што ён гаворыць, якую раду дацъ хвораму". Пайшоў мужык, а яна другою дарогаю абагнала яго, улезла ў дупло дуба i какая. Стар Съцяпан перад дубом ды пытаяцца: "Дубе, дубе, скажы, чым жонцы памагчы?" Дуб адказвая жаночым голасом: "Hi сьпі ўначы, а часъцей жонку варушыГ Так i зрабіў ён. Прачнуўся ранком, а ў хаце прыбрано, на стале — аладкі зъ яечняю. I жонка здаровая, вясёлая. Глядзіць Съцяпан на жонку i дзівіцца. А яна кажа: "Як ты да мяне па-люцку, то i я да цябе па-чалавечы" (з аповеду інф.). Ямо хлеб усякі: белы, чорны i ніякі. Рабчэня У.І., 1940 г.н., 2005. Заполле Кос. Так кажуцъ, калі не заўсёды хлеб бывае на стале. Ясна як цёмная ноч. Зайка А.Ф., 1948 г.н., 2013. Заполле Кос
4 👁