ПРЫКАЗКІ І ПРЫМАЎКІ 113 Хто ў карчму ўчашчае, той хлеба не мае. Пястрак С.Д., 1907 г.н., 1984. Бялавічы Кос. Чалавек, які пачуў смак у гарэлцы, загубіць гаспадарку. Хто ў краю — у божым раю, хто пасярэдзіне — у воўчай бярэзіне. Лушчык В.І., 1930 г.н., 2000. Алынаніца Квас. "Жыцъ на краю сялібы — вялікая выгода. Вольно ўсім — i людзям, i скаціні. Сярод людзей жыцъ — жыцъ у цясноці, у сварках i зватках" (тлум. інф.). Хто ў лесе не злодзей, той дома не гаспадар. Зайка Ф.Я., 1907 г.н., 1980. Заполле Кос. Крадзеж у лесе традыцыйна не лічыўся за грэх. Хто ходзіць, той спатыкаецца, хто робіць, той памыляецца. Зайка Ф.Я., 1907 г.н., 1985. Заполле Кос. "Усяк бывая ў жыцъщ: i памылісься ў чымсьці, i паправісься — жывы чалавек, у сяк выходзіць" (тлум. інф.). Хто хутка есць, той хутка робіць. Міхнюк Г.Ф., 1942 г.н., 2003. Размеркі Стайк. "Чалавек быстры — хуткі ва ўсім: i ў ядзе, i ў рабоці" (тлум. інф.). Хто цягне, на таго валяць. Зайка А.Ф., 1937 г.н., 2005. Івацэвічы. Пра чалавека, які робіць не толькі сваю, але i чужую працу. а) Хто цягне, на тым едуць. Воўна В.Ф., 1939 г.н., 2002. Заполле Кос. Хто чужое шкадуе, свайго не мае. Лушчык В.І., 1930 г.н., 2001. Алынаніца Квас. "Трэба свае глядзецъ, тлънавацъ" (тлум. інф.). Цалуюць, але ўсе бязносыя. Лушчык В.І., 1930 г.н., 2003. Алынаніца Квас. Бяз носыя - тут: бедныя. "Хіляцца да цябе, бо спадзяюцца, што пажывяцца, а тут самому трэба, кап хто памох" (тлум. інф.). Цацанка-абяцанка, а дурню радасць. Kyic М.Д., 1925 г.н., 2003. Косава. Не трэба быць даверлівым i спадзявацца на лёгкі поспех, слухаючы чыесьці абяцанні
15 👁