З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ПУЖА'ЛЬНё н. Пугаўё. Лезя i лезя ў школу, та я пужалъням разы са два як зьвёс па хрыбяціні. ГІУНТО'ВІК м. Дурнаваты. Hi зрабіў да канца, пунтовік гэты, i кінуў, а ціпер другога наймай. ПУТКІ' прым. Палахлівы, пужлівы. Ой, якая курка путкая; маладая яшчэ, таму ўсяго i баіцца. ПУ'ЦА ж. груб. Твар з поўнымі шчокамі. Бачыла Янусявага зяця, а пуца ў яго — дай божа, во-вб, здэцца, пэнкня. ПУЦА'ТЫ прым. груб. Мардаты. Хіба вы яго ні еедаяця? Такі нівелькі, тоўсты, пуцаты. ПЭ'НКНУЦЬ зак. Лопнуць. Схадзі да Марылі, скажы, што ў нас шкло пэнкнуло ў лямпі, ніхай дасьць, як есьць. ПЭ'НСНУЦЬ зак. Стукнуць, трахнуць. Hi лесь куды ні трэба, а то зара як пэнсну! ПЭ'УНЯ прысл. Напэўна. Пэўня, тут нехто быў: бачыш, колъко свежых сьлядоў? РАЗВЭ'ДЗГАЦЬ зак. Развезці гразь, разварзекаць. Аля ш i памыла падлогу: толькі развэдзтала гразь. РАЗЫ ДА' ж. Няўмелы, бесталковы. Ізноў ні нагастрыў, а толькі спорціў пілу, разыда! РА'КАЧА прысл. Ракам. Тут [у склепе] такая цясната, што толькі ракача i можна стаяць. РАСКО'ЛІНА м. i ж. Нахабнік, хуліган. Бэткаў старшы такі расколща, што сьвет ні бачыў: да каждаго прыстае, сварыцца. РА'ТА ж. Чарга пасці жывёлу. Узоўтра нам рата ў поля, а мне німа як, то табе, сынок, прыдзяцца папасьвіць. РАЧЬГХА ж. Грачыха. Хадзіў глядзець на поля рачыху, аля ні зышла яшчэ. РУГНА ж. Стада ваўкоў у час цечкі. Hi цягайса ўначэ, ба ціпер руіны воўчыя ходзяць. РЭ'ДЗГІНІ толькі мн. Рэзгіны. Бач ты яго, поўныя рэдзтіні сена карові занёс, а сечку рэзаць ні захацеў. РЭ'ЙДАЦЬ незак. Гаварыць лухту, бязглуздзіцу. Kan што талково, та можно было n паслухаць, а то рэйдая i рэйдая. САБА'ЦЬ незак. Калоць. Завязі ты маю Галю да доктара: ёй нешто сабая i сабая ў бок. СЕ'ЛІШЧО н. Невялікі лужок каля сотак. Трэба i нам ужэ скасіць селішчо