Беларусь уваходзіла ў склад Польскай дзяржавы (да [939 г.): вандзэлак, дзісь, лятарня, шгды, прэнтко, рдвар, рок, цент ля, швэдар, шмиляц i інш. У наш спіс уключаны традыцыйныя мясцовыя словы з розных галін лексічнай сістэмы гаворкі, якія вызначаюцца структурнымі, словаўтваралыіымі i семантычнымі асаблівасцямі. АБАЖА'ЦЬ зак. Абагнаць у жніве. Каб хто яе абажар? Нігды. АЛЯЛЁТ м. Галалёд. Ідзі паціху, дзісь алял'ёт. АПРА'ТАЦЬ зак. Прыбраць. Яны апраталі дрова, Я апратаю у хаця, а ты ідзі каровя дай. АСПАДА'РКА ж. Гаспадарка. На сваёй аспадарцы мало наго мелі, а рабілі ад цямна да цямна. АТГО'ЖЫЛАК м. Адростак. Як добро грушка расце, много атгожылкаў. БАБГЧ м. Бабнік. У нас быў такі бабіч, во любіў бабау! \ БАРДЗЕ'НКО прысл. Хуценька. Бардзенко ідзі, ужо цямнея. БО'ЛБАТКА ж. Бурбалка. Доуго дошч будзя, болбаткі вёлькія. БУ'ЛАХ м. Шышка рагоза. Я принёс столькі булахау, асталосо мало, куды яны дзеліса? ВАЙЖДА'ЦЦА незак. Хістацца, калывацца. Сядзіць у мяне [на каленях] i вайждаяцца. БАДА ж. Рыбалоўная прылада. Вата с крыламі, удва~ іх цягнуць. ВЯРЦЭ'МАК м. Мяла. Пакулъ шукаяш вярцэмка, бульба астыня. ГАЛАДЗЁН м. Авадзень. ГАЛАУКР мн. Вычаскі пры апрацоўцы льнянога валакна шчоткай. Пасля трання лёну чэшуць на жалезную шчотку, палучаяцца кудзеля — гэто галаукі. Галаўкі прадуць на мяшкі. ГО'ЙДАНКА ж. Гушкалка. Зрабі Жанцы гойданку. ГРА'БЩЬ незак. Грэбці. Аставайцеса тут, мы паехалі сено грабіць. ГРАМАВА/ТЫ прым. Вялікі, высокі. ГРА'САЧКА ж. Знак, адціснуты пальцам збоку ў бохане хлеба пры яго фармаванні. Замесіць хлеп, булку пасадзіць на лапату i пярацісьня трасачкамі. ГРЫШКЕ' мн. Рыжыкі. У нас грышке соляць, іх можно варыць