З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 353  ▶ 
ГРЭ'ТА ж. Мел. Грэтаю печ бялілі, ус'ё можно бяліць. ДАХО'УКА ж. Чарапіца. Дахоўка — чым крыюць хаты: накладаецца ат парубіны да парубіны. ДЗЕ прысл. Куды. Дзе ты пойдзяш? ДЗЫГЛЯТЫ' прым. Высокі, худы. Які дзыгляты, згорбіўса ўжо. ДЗЯДЬГ мн. Звязаныя пучкі саломы, якімі ўмацоўваюць край саламянай страхі. Калі крыюць хату саломаю, кап салома не разляталаса, то навязваюць дзяды на канцох саломы па краях страхі. \ ДНЯЧКО' я. Донца. ДРА'ЗГА ж. Лучына. Я помню, у нас у хаця дразтамі свяцілі. ДРУ'ЗП мн. Дробныя трэскі, кавалачкі разбітага шкла, глінянага посуда. Пабіласо (шкло) на дромныя друзгі. ДУБАССУЮ прысл. Дыбкі. Конь становщца дубасою. ДУХ м. Плавальны пузыр у рыбы. Глядзі, дух з рыбы кот пацягнуў. } ЖВАЦГСТЫ прым. 3 вялікім жыватом. Мікіта нічога ні робіць, ляжыць сабе, вот i стаў жвацісты. ЖВОТ м. Жывот. Цэлы дзень у мяне гурчыць у жваце. ЗАБРСУДЖВАЦЬ незак. Пратоптваць мяжу ў траве. Заброджвай граніцу, а то перакашу суседа. ЗАГГБАНЫ дзеепрым. Загнуты. Што ты мне загібаны цьвік прынесла? ЗАКУПСУУВАЦЬ незак. Закупляць. ён егдзіў i закупоўваў ганучы. \ ЗАСТРАТНУЦЬ зак. Завязнуць. 3 сенам застрагнуў калная дарога. ЗАЧЬГР м. Пазуніжняй частцы бочкі, цэбра. У зачыр устаўляюць дно ў цэбру, у кадушкі. ЗМЫЛГЦЦА зак. Памыліцца. Калі снуёш, нада ні змыліцца. ЗЯЛЕ'ПУХА ж. метаф. Малакроўны чалавек. Зялепуха ты, белая, як палатно, есці болыи трэбо. КАМЕ'ЧА н. зб. Каменне. Падрубы на камеча клаліса. КАМЛЯКАВА'ТЫ прым. Каржакаваты. Добры ваш хлопяц: прыгожы, камлякаваты. КАРУ'ШЧЫК м. Корак. Затні пляшку карушчыкам. КВА'САЧКА ж. Драўляная пасудзіна з клёпак з двума бакавымі вушамі. Квасачка знізу вужайша, зверху
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вўжайша, дахоука, дразга, друзп, усё
7 👁
 ◀  / 353  ▶