З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ЦЕГМО' толькі адз. Дэталь у ярме. Зробіў ермо, толькі шчэ цегма нема (Бок.). ЦЕЛЕ'ПКАЦЬ незак. Апетытна, ca смакам есці (пра свінней). Обмешай мукою, то наш кабан целепкае добрэ (Стад.). ЦЕЛГЦА ж. Карова старэй за два гады (Стад., Буйн., Чэм., С. Печы, Вал.). Целіца шчэ не корова І не вупусток, а нешто посерэдзіні (Стад.). ЦЕ'ЛЬБУХІ толькі мн. Вантробы (Ляск., Стад., Буйн.). Бугай усе цельбухі сьвінё вувернуў, ек запорваў (Ляск.). ЦО-ЦО-ЦО! выкл. Выгукі, якімі падзываюць маленькіх парасят (Стад., С. Поле, Альгом.). ЦЫБА'ТЫ прым. Даўганогі (Стад., Ляск., Капц., Раб.). Неке целя вельмо цыбатэ оцелілосо (Стад.). ЦЬГРКАЦЬ незак. Даіць (Стад., Чэм., Гр.). Пойду корову цыркаць (Стад.). ЧЬГСЫДЩЬ незак. Спакладаць (Турб., Буйн., Стад., Жах). Чысьціць бараноў не важко, а коней покладаць — то беда (Буйн.). ЧЭЦЬВЕРТА'К м. Жывёліна чатырохгадовага ўзросту (Стад., Буйн., Вал., Рыб.). Чэцьвертакоу цеперака ніхто не дзержыць, а раней на кошарах булі такіе букі, іх не запрэгалі, воны толькі гулялц а потом на муясо іх отводзілі гайдашы (Буйн.). ШКО-ШКО-ШКО! выкл. Выгукі, якімі падзываюць свінней (Стад., Буйн., Гр.). ШЛУ'НАК, шлунок м. Вантробы (Знам., Стад., Буйн.). Што не дай кабану, не хочэ есьці, можэ шлунак спорчаны (Знам.). ШПАРНГЦА ж. толькі адз. Хвароба капытоў (П. Тара, Брын.). Убіласа шпарніца ў ногі целяці (Брын.). ШУ'ТКА ж. Ягня (у дзіцячай лексіцы). Схадзі, Колька, шутку вупусьць на двор, хай пабегае (Шал.). ШУ'ТЫ прым. Бязрогі (пра быкоў, кароў) (Капц., Турб., С. Печы, Пруд., Бок., Сял.). Булі ў нас корову без рог, так іх шутымі называлі (Сял.). ШЬІ'ЛАВАТЫ, шыловаты прым. 3 вузкім азадкам (Капц., Стад.). Гледзі, Іван, мо ето кныр, а не кабан, бо вельмо зад шыловаты (Стад.). Я'ЛАВЩА ж. Ялавая, бясплодная карова (Брын., П. Тара, Куч.). От ялавіца ваша сыта, самая лепшая ў чэрэдзё (Куч