З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

на стойло жэндм свое чэрэды (Стад.). 2. Адгароджаны ў хляве закутак, дзе круглы год стаіць жывёла. Гной на стойлі не вурвгил, корова устояла за зіму й весну (Стад.). СУНО'ЗА ж. Закладка ў ярме (Стад., Буйн., С. Поле, С. Печы). Зноў борозённы поломау сунозу ў ермё (Стад,). ТА'БУН м. Статак коней, радзей буйной рагатай жывёлы, авечак (Брын., П. Тара, Капц.). Буў бугай у табуні велікі — сына, ек прасло, да завёзьлі ў Муллроўку (Брын.). ТАВАФ м. 1. Каровы (Стад., Буйн.). Товар добрэ напасі, а потом молока npoci (Стад.). 2. Буйная рагатая жывёла (Пруд., Кам.). Да калхозаў у нас весь тавар одной чарадой хадзіў: й каровы, й целята, й быкі (Пруд.). ТВОФНІК м. Жарабец. Творнік у канюшні стаіць, да яго й прыступіцца страшна, храпе, аж на сьцёну лезе (Турб.). ТРУ'ШАНКА ж. Сена, змешанае з саломаю (Ляск., Дар., Капц.). Нема сена, так трушанку коровам даём (Ляск.). ТРЭЙЦЯЖ м. Маладая жывёліна (цяля, жарабя) на трэцім годзе жыцця (Стад., С. Печы, Брын., Дар., Рыб.). Ек твоя целща трэйцяком не побёгае, то з ее худобу доброе не будзе (Стад.). ТУГА' прым. ж. Такая, якую цяжка даіць (пра карову) (Ляск., Бок., Куч.). Зноў туга корова ўдалася (Куч.). ТЭЛЬБУХОВА'ТЫ прым. 3 вялікім жыватом. Ну й тэльбуховата ж корова, ей харчы трэба да й трэба (Св.). УКАРМГЦЬ, укормщь зак. Выкарміць, зрабіць тлустым (Капц., Сял., Ляск.). Каб камбікорму мешкоў два достаў, то кабана добрэ можна ўкарміць (Капц.). УРАБГЦЬ, уробщь зак. Накасіць, зрабіць (толькі пра сена) (Жах., Стад., С. Поле). Я шчэ да Петра ўрабіў сена калесьнічдк (Жах.). ХУДО'БА ж. Свойскія гаспадарчыя жывёлы (Стад., Буйн., Лельч., С. Печы, С. Поле, Капц., Ляск., Сял., Знам., Вал., Кар.). Корова то добра, толькі серэўно трэба прыгледацца, з екой вона худобу (Стад.). ХУДО'БІНА ж. Свойская гаспадарчая жывёліна (Стад., С. Печы, Буйн., С. Поле). Не толькі чоловек любіць ласку, але й худобіна (Стад