З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ПЕРЭ'СТЫ прым. Стракатай масцІ: з белымі, жоўтымі ці карычневымі плямамі. У чэрэдзё перэста корова e (Ляск.). ПЕРЭУЯ'ЗВАЦЬ незак. Спакладаць своеасаблівым спосабам (звычайна перавЯзвалі быкоў, бараноў) (Стад., Руч., Буйн., Бок.). Букду раней не лехчалі, a перэўязвалі, мучэнне худдбіні було (Стад.). ПІСЕГА'ВЫ прым. Паскаваты па масці. Добры, буў вол пісегавы да крываўкаю захварэў (Гал.). ПОГО'НЫ толькі мн. Дарога або прагон, па якім на пашу гоняць жывёлу (Стад., Буйн., Забр., Вал.). На погонах адные сьцежкі таварачые, траву немашэка (Вал.). ПО'КАРМУ толькі мн. Вымя ў свінні. Паганые ў сьвіні покарму, могуць i парасята паздыхаць (Бок.). ПОСТАУНЬГ прым. Стройны, прыгожы. Постаўные коні булі, не клячы (Стад.). ПСУЦЬВІНОК м. Падгадаванае, ладнае парася трохчатырох месяцаў (Дубр. П., Стад., Капц., Кам., Кар., Граб.). Такога поцьвінка разгадаваў, што аж страшна, як добры кабан, а яго Сяўруковыя пчолы пакусалі, дак чуць не здох (Дубр. П). ПРО'СТЫ прым. Беспародны (Стад., Буйн., Лельч., Капц., Махн., Бок.). Проста сьвіня на м'ясо добра, а завоцка сальна больш (Стад.). ПРЬГЗГОРОДОК м. Адгароджаная мясціна перад хлявом, куды выпускаюць на волю свінней, цялят (Стад., Руч., Куч., Гр.). Загнала маці целя ў прызгородок (Стад.). ПРЫПНУ'ЦЬ зак. Прывязаць каня, вала вяроўкай да плота, дрэва. Прыпні волоў, а то ўцекуць (Стад.). ПУДПА'СІЧ, путпасіч м. Падпасак (Стад., Св., Дубр. П.). Стасік у путпасічах так усэй век i проходіть (Св.). ПУДРУ'ЧНЬІ прым. Вол, конь, прывучаны хадзіць ва ўпрэжцы з левага боку (Стад., Лельч., Капц., Бок., С. Печы, С. Поле). Пудручны вол знав свое место, дзе трэба борозённому стаць, вон не стане (Стад.). ПУ'ТО н. Вяроўка, якою звязваюць пярэднія ногі каню, калі ён пасецца (Стад., Буйн., Сял., Махн., Бок.). Гледзі, у коня путо розвязалосо, можэ ўцекці (Стад.). ПУХА' ж. Тупы канец у яйку. Носок у ейцэ мощнейшы за пуху (Стад.). ПЯ'ТРА толькі мн. Вышкі ў хляве або гумне. Навозіў сена поўные п'ятра (Ляск