З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ПАЛАВЫ', половуй прым. Светла-жоўтай масці (Стад., Буйн., Капц., Ляск., Брын., Дар.). Була ў могб бацька полова корова (Стад.). ПАЛА'ТКІ толькі мн. Вышкі. Шчэ ў маі сена нацягаў напалаткі (Бок.). ПАЛЕВА'ЦЬ, полеваць незак. Паляваць (толькі пра карову) (Капц., Сял., Брын., Ляск., П. Тара, Дар.). Зноў карова палюе (Капц.). ПАСАВІ'ШЧЭ н. Выпас. Сонцэ другі тыжджэнь печэ, аж на пасавішчы ў копанцы вады нема (Сял.). ПА'ТБІШЧЭ н. Toe, шго i пасавішчэ. На патбішчы шчэ я ўбачыў, што твоя корова захворэла (Верб.). ПАЦУЧО'К м. Малое дагледжанае парася (Стад., Кар., Буйн.). Маці вучыла, што ек хорошого пацучка на базары ўкупіш, то головою ў мешок, а не ногамі заднімі опускай (Буйн.). ПАЦЬ-ПАЦЬ-ПАЦЬ! выкл. Выгукі, якімі падзываюць свінней (Стад., Буйн., Забр.). ПЕРВА'ЧКА ж. Карова, кабыла, свіння, у якой з'явілася першае патомства. 3 первачкі малака захацеў, яна ж сама шчэ ек вупустак, малёнька зусім (Бок.). ПЕФСЬЦІ толькі мн. Грудзі ў каня (Стад., Буйн., П. Тара, С. Поле). Моцны ето конь, персьці ў его велікіг (Стад.). ПЕРЭ'ДАЙКА, перэдойка ж. Перадойка, ялавая карова, якая доіцца другі год узапар (Турб., Бок., Кам., Чэм., Знаім.). Бувае така перэдайка, што дае больш малака за ту карову, што й ацеліцца (Турб.). ПЕРЭ'ЕДЗІ толькі мн. Аб'едкі (сена, саломы i ш тата корму) (Стад., Буйн., Куч., Капц., Брын., П. Тара). Паганэ сена, адные перэедзі асталіся (Куч.). ПЕРЭ'ЗІМОК м. Жывёліна, якая перазімавала сваю першую зіму (Стад., Буйн., Руч., Лельч., Капц., Кар.). Шчо ві з его хочэце, перэзімок, от на пашу пойдзе, ек цёпло стане, вікідаецца, будзе добры бічок (Руч.). ПЕРЭ'ЛЕТОК м. Жывёліна, якая пражыла лета, пералетавала (Стад., Капц., Буйн., Сял.). Зарокся я браць зімою парасята, перэлетка купщь — з етага польза будзе, ему малако ўжэ не трэба (Капц.). ПЕРЭЛОТІ толькі мн. Хварюба на жывот у коней i буйной рагатай жывёлы (Брын., П. Тара, Дар., Ляск., Гал.). Напалі на жэрэбца перэлогі (Ляск