З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

Стад., С. Печы, Махн., Капц., Буйн., Дар.). I молока не дае, а ў цэбры мушкуе добрэ (Стад.). М'ЯЖА прым. ж. Такая, якую лёгка даіць (пра карову). Бувае карова муяка І туга (Сял.). НАДВОФНЫ прым. Такі, які не знаходзіцца на адкорме (пра свінней). (Стад., Буйн., Лельч., Брын., Жах.). Надворных цяпер мо й немашэка сьвінёй, чоловек однэ сьвінча дзержыць І молоко, i мекіна,, i мука ему, так вонэ увесь час кормнэ (Стад.). НАЛЫГА'Ч м. Невялікая вяроўка з «вухам» для злыгвання валоў. Залыгай валоў, паедом у Кбзенкі (Пруд.). HAPA'HKI прысл. Асаблівым парадкам (выганяць жывёлу вельмі рана, да ўсходу сонца, i пасвіць да гадзін дзесяці, а затым з 16 гадзін i да вечара) (Стад., С. Поле, Кар., Капц., Сял., Ляск., Бял., Махн.). 3 мая му наранкі пасом усе лето, а ўвосенё ізноў жэном на цэлы дзень (С. Поле). НАТУФЫСТЫ прым. Упарты (Стад., С. Поле, С. Печы, Буйн., Кар.). От конь натурысты, ек стане, то на его галёкай, серэўно не пойдзе (С. Поле). ОУЁХ м. толькі адз. Ядавітая расліна цыкута (вяха). Тавар наеўса оўёху да й поздыхаў (Стад.). ОХВА'Т м. Тое, што i апой. Розогрэў так коня, потом даў холодное воды, гледзі, што будзе охват (Альтом). ПАГАНКУКА, поганюка ж. зборн. пагардл. Паўзуны (Стад,, Кар., Капц., Буйн., Сял.). Ек парыло ў лесі цвіцё, то ўся паганюка з лесу ўцекае, вужы й гадзюкі лоском лезуць (Стад.). ПАГУЛЯ'ЦЬ, погуляць зак. Пакрыцца (пра карову) (Стад., Жах., Бок.). Моя целща погуляла ў першу пашу (Стад.). ПАДНО'С м. Ласунак для каровы. Вижка, як карову прывучыў з падносам даіць (Капц.). ПАЗУФ 1 м. Доўгі шрам на целе жывёліны, нанесены рогам другой жывёліны (Стад., С. Поле). Вупусьцілі першы раз у чэрэду, так вона наробіла пазуроў усім коровам (Стад.). ПАЗУФ 2 м. Птушыны або звярыны кіпцюр. Пазуры такіе ў пеўня, аж страшно (Буйн.). ПАКЛАДА'ЦЬ, покладаць незак. Спакладаць (звычайна жарабцоў) (Буйн., Бок., Рыб., Стад.). 3 Тулы хадзілі канавалы, воны лоўка пакладалі (Бок.). 12. Зак