З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ЛАШЬГЦКА, лошыцка ж. Маладая жаробка (Стад., Буйн., С. Печы, С. Поле, Ляск.). Пудабраліса, як на патрэці, i лашыцка, i жэрэбчык (C. Печа). ЛАШЭНЯ', лошэня н. Toe, што i лаша (С. Поле, Стад., Чэм., Лельч., Буйн., Дар., Капц.). Лошэнят у мене не було, я коней не годоваў (Стад.). ЛЕХЧАТДЬ незак. Спакладаць (пераважна парасят, бараноў) (Стад., Капц., П. Тара, Буйн., Бок., Сял.). Трэба поросятко вулехчацъ (Буйн.). ЛУГА'ЦЬ (Куч.) i лыгаць (Стад., Буйн., Махн., Астр.), незак. Лыгаць, браць на повад. Трэба лугаць валоу да ехаць па сено (Куч.). ЛУ'ЩК м. Добра дагледжанае парася. От луцік харошы, як лялька, мабуць, адным малаком гадавалі (Капц.). ЛЫГВО' н. Вяроўка, якой лугаюць карову. Возъм'ь лыгво да карову заведзі ў хлеў, а то нёчого боіцца (Кар.). ЛЮТОЕ'ЖЛІВУЙ прым. Пераборлівы ў ядзе (Пруд. К., Бок., Турб.). 3 лютоежлівух кароў молока не вуціснеш, бо яны на сено гледзець не хочуць (Пруд. К-)МАРКА'Ч м. Неспакладаны баран. У нашом селе жонка маркачбу чысьціла спраўно, як бачыш (Рыб.). МАРХА'ЛЬ м. Тое, што i маркач. Як не злехчаны баран, то ў нас гавораць мархаль (Гал.). МАЦЁРА ж. 1. Свіння, якая гадуе вывадак парасят (Капц., Сял., Бок., Дар.). Гладкую мацёру пагано дзержаць, у ее малака мало, парасята будуць худые (Дар.). 2. перан. Няўмелая няўважлівая да сваіх дзяцей маці. От мацёра, дзецей замукнула ў хаці, а сама на гулянку побегла (Стад.). МАЧ м. Вілы, якімі выкідаюць гной з хлява (Стад., Буйн., С. Поле, Кар., С. Печы). Возьмі мача да вукідай гной з хлеучука (Стад.). МЕРКЕТА'ЦЬ незак. Паляваць (пра авечку) (Капц., Турб., Ляск.). Іванова вечка да мархалёў меркечэ (Капц.). МУ'РЫ прым. Светла-карычневай масці (Бок., Ляск., Стад., Буйн., Махн., Перар.). Усякіе волы буваюць: i красные, i чорные, i мурые, i половуе (Стад.). МУШКАВА'ЦЬ, мушковаць незак. Шукаць смачнага, перабіраць у ядзе (пра жывёл, радзей пра чалавека