З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ЗДУ'ХАВІНА, здуховіна ж. Верхняя падраберная частка жывата (Стад., Буйн., Капц.). Букі об'еліса ŭ здуховіны пороспірало (Стад.). КАЛАТУ'ША, колотуша ж. толькі адз. 1. Прыгатаваная для свінней рэдкая страва. Замешай калатушы да заneci сьвіням (Бял.). 2. перан. Рэдкая гразь. Хіба машына поедзе, така колотуша кругом (Стад.). КАЛЯ'ДНІК, коляднік м. 1. Выкармлены кабан, якога колюць на коляды (Стад., Буйн.). Колядніка годуем на сало (Стад.). 2. Маладая жывёліна (парася, цяля), народжаная ў коляды. Каляднічка купіла, на весну пдцьвінак цімалы бегаў (Лельч.). 3. жарт. Чалавек, які калядуе — ходзіць па вёсцы напярэдадні коляд. Раней дзеці любілі каляднікамі хадзіць па селе, цяпер саромеюцца (Жах.). КАНАВА'Л, коновал м. 1. Чалавек, які пакладае жарабдоў, быкоў (Стад., Буйн., Капц., Рыб., Бок.). Раней канавалы коней лехчалі (Рыб.). 2. перан. асудж. Доктар, які дрэнна ведае сваю справу (Стад., Буйн., С. Поле, Капц., Бял.). Еты канавал цябе як палечыць, то ў магілу скора загоніць (Капц.). KACA', коса ж. Падстраўнікавая залоза ў жывёліны (Стад., Буйн., С. Поле). У етого кабана коса заболена, віднб булд, ек розбералі (Стад.). КАЦГЦЦА, коціцца незак. Прыводзіць малых (пра авечак, кошак) (Буйн., Стад., Капц., Бок., Сял.). Ек овечка окоціцца, то тобе егня отдамд, нам воны ўжэ надоелі (Стад.). KALILVPA, кошара ж. 1. Лёгкае збудаванне на пашы (звычайна з жэрдак), размешчанае на значнай адлегласці ад паселішча i прызначанае для адпачынку статку ў полудзень i ноччу (Стад., Буйн., С. Поле, Лельч., Капц.). Ужэ обед скоро, трэба тавар у кошару заганяць (Стад.). 2. Вялікі хлеў для авечак (С. Поле, Кар., Забр.). Пбсьле войны овечу кошару вішом крылі (С. Поле). 3. перан. Вялікая няўтульная хата. От кошару зробіў, грубу не поставіў, то й холодно (Стад.). КЕ'УЛЯЦЬ незак. Есці без апетыту. От порося ўзяў паганэ, кеўляе, дай годзі (Стад.). КІЛУ'Н м. Рослы племянны баран. Ек хорошы невулехчаны баран, то ето кілун (Буйн.). КІРДЗКУК м. Хвароба языка ў авечак i буйной ра